абпячы́, -пяку́, -пячэ́ш, -пячэ́; -пячо́м, -печаце́, -пяку́ць; -пёк, -пякла́, -ло́; -пячы́; -пе́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і апячы.

|| незак. абпяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абпячы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абпяку́ абпячо́м
2-я ас. абпячэ́ш абпечаце́
3-я ас. абпячэ́ абпяку́ць
Прошлы час
м. абпё́к абпяклі́
ж. абпякла́
н. абпякло́
Загадны лад
2-я ас. абпячы́ абпячы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абпё́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абпячы́ сов., см. апячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абпячы́, ‑пяку, ‑пячэш, ‑пячэ; ‑пячом, ‑печаце, ‑пякуць; пр. абпёк, ‑пякла, ‑пякло; зак., што.

Тое, што і апячы. Як на бераг выходзіў, мне ногі абпёк Успамінам гарачым халодны пясок. Куляшоў. / у перан. ужыв. Не паспеў [Вінцук] мінуць свае хаты, як нос у нос сустрэўся з Пацуком. Сустрэча гэта проста абпякла яго. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абпе́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абпячы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсма́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -ма́ж; -жаны; зак., каго-што.

Абпячы з усіх бакоў, падсмажыць.

А. качку.

А. кавалак мяса.

|| незак. абсма́жваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абсма́жванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Падсмажыць, абпячы з усіх бакоў. Абсмажыць мяса. Абсмажыць курыцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́рваць, абвары́ць (абпячы кіпнем) ábbrühen vt; (сасіскі) brühen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

popalić

зак.

1. папаліць; спаліць;

2. паабпякаць; абпячы;

3. пакурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абсмалі́ць ​1, ‑смалю, ‑смаліш, ‑смаліць; зак., каго-што.

1. Абпальваючы на агні, пазбавіць шчаціння, поўсці і пад. Абсмаліць курыцу.

2. Абвугліць, абпячы паверхню ці канцы чаго‑н. [Сасна:] — Мяне ўсю пасекла асколкамі, абсмаліла агнём, але хлопчыка я зберагла. Карпюк.

абсмалі́ць ​2, ‑смалю, ‑смоліш, ‑смоліць; зак., што.

Пакрыць смалою, прасмаліць. Абсмаліць лодку. Абсмаліць дно ў бочцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)