абміна́нне гл. абмяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абміна́нне

‘ад абмінуць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абміна́нне
Р. абміна́ння
Д. абміна́нню
В. абміна́нне
Т. абміна́ннем
М. абміна́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абміна́нне

‘ад абмяць’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абміна́нне
Р. абміна́ння
Д. абміна́нню
В. абміна́нне
Т. абміна́ннем
М. абміна́нні

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмя́ць, абамну́, абамне́ш, абамне́; абамне́м, абамняце́, абамну́ць; абамні́; абмя́ты; зак., што.

Прымяць, прыціснуць зверху, зрабіць шчыльнейшым.

А. салому.

|| незак. абміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абміна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

avoidance [əˈvɔɪdəns] n. (of) абміна́нне; ухіле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

swerve​1 [swɜ:v] n. адхіле́нне (ад курсу); абміна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обми́н м., спец. абміна́нне, -ння ср., абто́птванне, -ння ср., абціска́нне, -ння ср.; см. обмина́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

избега́ние пазбяга́нне, -ння ср.; ухіле́нне, -ння ср.; абміна́нне, -ння ср.; уніка́нне, -ння ср.; абыхо́джанне, -ння ср.; см. избега́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обнесе́ние

1. абнясе́нне, -ння ср.;

2. абгаро́джванне, -ння ср.;

3. абнясе́нне, -ння ср.;

4. абміна́нне, -ння ср.; см. обноси́ть​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а...¹ (а таксама аб..., аб’..., аба...), прыстаўка.

Абазначае:

1) пашырэнне дзеяння на ўсю паверхню прадмета, накіраванасць яго вакол або па краях прадмета: агарадзіць, агледзець, атынкаваць, ахапіць, акаваць, абпаліць, абабіць;

2) накіраванасць руху міма прадмета, абмінанне яго: абысці (лужыну), абагнуць;

3) ахоп дзеяннем многіх асоб, прадметаў, пашырэнне дзеяння на ўсе прадметы, на ўсіх асоб: абабегаць (усе хаты), адарыць, абдзяліць (падарункамі);

4) празмернасць якога-н. дзеяння: аб’есціся, абпаіць;

5) перавагу над кім-, чым-н. пры выкананні дзеяння: абагнаць, апярэдзіць;

6) наяўнасць недахопу, памылкі ў дзеянні: агаварыцца, абмовіцца;

7) забеспячэнне чым-н. у працэсе дзеяння: абвадніць, аснасціць, абдзернаваць;

8) ператварэнне ў каго-, што-н., станаўленне кім-н., наданне якіх-н. уласцівасцей, якасцей (у выніку дзеяння): ашчаслівіць, ажаніць, ажывіць;

9) дасягненне выніку дзеяння, стану: адзічэць, абрыдзець, апасці, асесці, ажывіцца, аблезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)