аблі́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблі́чаны аблі́чаная аблі́чанае аблі́чаныя
Р. аблі́чанага аблі́чанай
аблі́чанае		 аблі́чанага аблі́чаных
Д. аблі́чанаму аблі́чанай аблі́чанаму аблі́чаным
В. аблі́чаны (неадуш.)
аблі́чанага (адуш.)		 аблі́чаную аблі́чанае аблі́чаныя (неадуш.)
аблі́чаных (адуш.)
Т. аблі́чаным аблі́чанай
аблі́чанаю		 аблі́чаным аблі́чанымі
М. аблі́чаным аблі́чанай аблі́чаным аблі́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аблі́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблі́чаны аблі́чаная аблі́чанае аблі́чаныя
Р. аблі́чанага аблі́чанай
аблі́чанае		 аблі́чанага аблі́чаных
Д. аблі́чанаму аблі́чанай аблі́чанаму аблі́чаным
В. аблі́чаны (неадуш.)
аблі́чанага (адуш.)		 аблі́чаную аблі́чанае аблі́чаныя (неадуш.)
аблі́чаных (адуш.)
Т. аблі́чаным аблі́чанай
аблі́чанаю		 аблі́чаным аблі́чанымі
М. аблі́чаным аблі́чанай аблі́чаным аблі́чаных

Кароткая форма: аблі́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аблі́чаны

1. обсчи́танный;

2. разг. сосчи́танный;

1, 2 см. аблічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́чаны übervórteilt; gepréllt (ашуканы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обсчи́танный аблі́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

evaluation

[ɪ,væljuˈeɪʃən]

n.

1) ацэ́нка f.

2) ацэ́неная ва́ртасьць, аблі́чаны кошт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ра́та ’адна з частак агульнай платы, доўгу і пад.’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’тэрмін нейкай аплаты’ (Варл.), ’чарговая павіннасць, павіннасць па чарзе’ (ТС), ’чарга’ (Сл. ПЗБ), ’чарга пасці жывёлу’ (Сцяшк. Сл., З нар. сл.). Параўн. польск. rata ’тс’ < ням. Rate ’частка, доля, частковы плацеж’ < лац. ratus ’аблічаны, вызначаны’, rata pars ’вызначаная частка’. Адзначаецца з XVI ст., запазычана з лацінскай праз польскую (Булыка, Лекс. запазыч., 84).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)