аблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Абматаць, апавіць, абвязаць чым-н.

А. дротам.

2. перан. Падпарадкаваць сабе.

А. павуцінай даўгоў.

3. перан. Прывабіць, прылашчыць, увесці ў зман.

А. чарамі.

|| незак. аблы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблы́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аблы́таю аблы́таем
2-я ас. аблы́таеш аблы́таеце
3-я ас. аблы́тае аблы́таюць
Прошлы час
м. аблы́таў аблы́талі
ж. аблы́тала
н. аблы́тала
Загадны лад
2-я ас. аблы́тай аблы́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час аблы́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблы́таць сов., прям. опу́тать;

а. дро́там — опу́тать про́волокой;

а. ча́рамі — перен. опу́тать ча́рами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Апавіць, абвязаць, абматаць што‑н. вяроўкай, дротам і пад. [Ніне] здавалася, што калючы дрот аблытаў, апутаў, як павуцінне, увесь горад. Мележ.

2. перан. Пазбавіць каго‑н. свабоды дзеянняў; падпарадкаваць сабе. Лазун хацеў бы валодаць усёй вёскай, трымаць яе ў сваіх руках, аблытаць павуцінай даўгоў, зрабіць залежнай ад сябе. Хромчанка.

3. перан. Збіць з толку, увесці ў зман. [Мелех:] Аблыталі мяне ліхія людзі, і я вялік грэх мог на душу ўзяць. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аблы́таць ’апутаць’ (КТС), аблытацца ’звязацца, пасябравацца’ (КЭС). Гл. блытаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аблы́таць, аблы́тваць

1. (чым-н.) umwíckeln vt; umschnü ren vt;

2. перан. (увесці ў зман) betrügen vt, in die Írre führen, írrelei ten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

опу́тать сов.

1. аблы́таць;

опу́тать про́волокой аблы́таць дро́там;

2. перен. аблы́таць; (обмануть) ашука́ць;

опу́тать ло́жью аблы́таць хлуснёй;

его́ опу́тали яго́ ашука́лі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павуці́нне, -я, н., зб.

Павуціна.

Зняць п.

Аблытаць павуціннем хлусні (перан.).

|| прым. павуці́нневы, -ая, -ае.

П. клешч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблы́таны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)