Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абла́ва, ‑ы, ж.
Паляванне, пры якім месца, дзе знаходзіцца зверына, акружаецца, ачэпліваецца паляўнічымі і загоншчыкамі. Аблава на ваўкоў. □ Ляснік хутка выйшаў з пакояў, а пан стаў меркаваць, як бы акружыць лес і зрабіць аблаву.Чарот.// Акружэнне якога‑н. месца з мэтай злавіць каго‑н. Акружылі мы прымежны гай, Пачалі на ворагаў аблаву.Панчанка.У часе блакады ў горадзе таксама былі праведзены масавыя аблавы і арышты.Няхай.// Пра асоб, якія робяць аблаву. Даўно аблавай прачасаць пара Аколіцы бароў, глухую гаць.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абла́важ
1. (паляўнічая) Tréibjagd f -, -en, Késseljagd f;
2. (паліцэйская) Rázzia f -, -s і -zzi|еn
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Абла́ва ’аблава (пры паляванні)’ (БРС, Бяльк., Маш., Яруш., Шпіл., КСТ); рус.облава, укр.облава, ст.-рус.облава, польск.obława. Агульнавядомае тлумачэнне да лоў, лавіць гл. Брандт, РФВ, 23, 94, які супраць тлумачэння Міклашыча, 218–219, с.-в.-ням.abelauf ’месца, дзе знаходзіцца затраўлены звер’. Больш верагодна < цюрк. (ст.-цюрк.avlaДр. Тюрк., 70) (Дабрадомаў, вусн. паведамл.). Гл. таксама ab abla ’рабіць аблаву на звяроў’ (Др. Тюрк., 3). Параўн. Расянен, 1; Севарцян, 1, 63–64.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
обла́вав разн. знач.абла́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Разм.Аблава, абход і акружэнне звера загоншчыкамі; асочванне. Асочка ваўкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obława
ж.аблава
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Лапа́нка ’пастка’, ’аблава’ (астрав., шальч., Сл. паўн.-зах.). З польск.łapanka, параўн. кракаўск. ’клетка для галубоў на даху’, ’аблава на людзей у перыяд гітлераўскай акупацыі’ < łapać < прасл.lapati ’лавіць’.