абкуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абкуру́ абку́рым
2-я ас. абку́рыш абку́рыце
3-я ас. абку́рыць абку́раць
Прошлы час
м. абкуры́ў абкуры́лі
ж. абкуры́ла
н. абкуры́ла
Загадны лад
2-я ас. абкуры́ абкуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абкуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак.

1. каго-што. Абдаць каго-, што-н. дымам, духмянымі рэчывамі і пад.

А. ладанам.

А. пчол.

2. што. Зрабіць што-н. чорным, рудым ад дыму.

А. пальцы.

3. каго. Скурыць чый-н. тытунь (разм.).

4. што. Зрабіць больш зручным для курэння.

А. люльку.

|| незак. абку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абку́рванне, -я, н. (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкуры́ць сов., в разн. знач. обкури́ть; (с какой-л. целью — ещё) окури́ть;

а. па́льцы — обкури́ть па́льцы;

а. пчол — обкури́ть (окури́ть) пчёл;

а. лю́льку — обкури́ть тру́бку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкуры́ць, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., каго-што.

1. Абдаць каго‑, што‑н. дымам. Абкурыць пчол. □ [Бешчат:] — Але вы не стрымлівайце сябе, мяне ўжо так абкурылі, што нават кашуля смярдзіць ад дыму. Бажко.

2. Зрабіць што‑н. рудым, чорным ад дыму. Абкурыць пальцы.

3. Разм. Скурыць чый‑н. тытунь, папяросы.

4. Карыстаючыся, зрабіць больш зручным, прыемным для курэння. Абкурыць люльку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абку́рваць, абкуры́ць

1. (абдаць дымам) éinräuchern vt, beräuchern vt;

2. (люльку) áusrauchen; áusräuchern vt (вулей і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обкури́ть сов. абкуры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абку́раны обку́ренный; оку́ренный; см. абкуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкурваць — абкурыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акуры́ць, акуру, акурыш, акурыць; зак., што.

Тое, што і абкурыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)