абавя́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абавя́зак абавя́зкі
Р. абавя́зку абавя́зкаў
Д. абавя́зку абавя́зкам
В. абавя́зак абавя́зкі
Т. абавя́зкам абавя́зкамі
М. абавя́зку абавя́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абавя́зак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Пэўнае кола дзеянняў, якія павінны абавязкова выконвацца тым, каму яны даручаны, або хто сам узяўся за іх выкананне.

Усеагульны воінскі а.

Ускласці на сябе абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абавя́зак, -зку м.

1. обя́занность ж.; долг;

усеагу́льны во́інскі а. — всео́бщая во́инская обя́занность;

правы́ і ~зкі грамадзя́н — права́ и обя́занности гра́ждан;

лічы́ць сваі́м ~зкам — счита́ть свои́м до́лгом (свое́й обя́занностью);

па ~зку — по до́лгу (по обя́занности);

вы́канаць свой грамадзя́нскі а. — вы́полнить свой гражда́нский долг;

пару́шыць свой а. — нару́шить свой долг;

2. только мн. обя́занности;

выко́нваць ~зкі дырэ́ктара — исполня́ть обя́занности дире́ктора

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абавязак 1/10, 526

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

абавя́зак, ‑зку, м.

Тое, што хто‑н. павінен выконваць у адпаведнасці з грамадскімі або асабістымі патрабаваннямі. Усеагульны воінскі абавязак. Пачэсны абавязак. Пачуццё абавязку. Правы і абавязкі грамадзян. □ Воінская служба ў радах Узброеных Сіл СССР — ганаровы абавязак савецкіх грамадзян. Канстытуцыя СССР. [Жлукта:] Прыбыўшы ў ваш горад, я палічыў абавязкам засведчыць вам сваю пашану. Крапіва. // звычайна мн. (абавя́зкі, ‑аў). Сукупнасць спраў або даручэнняў, ускладзеных на каго‑н. і абавязковых для выканання. Выконваць абавязкі. Ускласці абавязкі. □ Свае старшынскія абавязкі Люба здала Міхалу. Васілевіч.

•••

Несці абавязкі гл. несці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБАВЯ́ЗАК,

маральнае патрабаванне; неабходнасць выканання чалавекам пэўных дзеянняў, якія вызначаюцца грамадствам і ў аднолькавай ступені адносяцца да ўсіх яго членаў. Па значэнні блізкі да паняцця доўг, у якім агульны, універсальны характар грамадска значных патрабаванняў ператвараецца ў асабістую задачу канкрэтнага індывіда, абумоўленую акалічнасцямі яго жыцця. Да асн. грамадзянскіх абавязкаў, зафіксаваных у Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь, адносяцца: выкананне законаў рэспублікі, павага да яе нац. традыцый, годнасці, правоў, законных інтарэсаў інш. асоб; зберажэнне прыроды, культ. спадчыны, абарона Радзімы, клопат пра дзяцей, бацькоў і інш.

В.А.Паўлоўская.

т. 1, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

абавя́зак м. 1. Pflicht f -, -en; Verpflíchtung f -, -en; Oblíegenheit f -, -en, Funktion f -, -en (службовы – звыч мн.);

службо́выя абавя́зкі Díenstpflichten pl;

грамадзя́нскі абавя́зак Bürgerpflicht;

вайско́вы [во́інскі] абавя́зак Wéhrpflicht f;

лічы́ць за свой абавя́зак für séine Pflicht hálten;

выко́нваць свае́ абавя́зкі séine Pflíchten erfüllen;

вы́зваліць каго-н. ад абавя́зкаў j-n séiner Pflíchten entbínden*;

(часо́вы) выкана́ўца абавя́зкаў stéllvertretend; amtíerend; in Vertrétung (пры подпісе на дакументах);

наклада́ць абавя́зкі на каго-н. j-m Verpflíchtungen áuferlegen;

гэ́та ўвахо́дзіць у мае́ абавя́зкі das ist méine Pflicht;

2. гл. абавязацельства

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абавя́зак, ст.-бел. обовязок з 1557 г. (Нас. гіст.), укр. обовʼязок, польск. obowiązek ’тс’. Гл. абавязаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абавязак, адказнасць, павіннасць, задача, прызначэнне, місія; нагрузка (разм.) □ справа гонару

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

АБАВЯ́ЗАК ВО́ІНСКІ,

абавязак грамадзян абараняць сваю Айчыну, навучацца ваен. справе і несці ваен. службу ў складзе ўзбр. сіл і інш. вайск, фарміраванняў. Замацаваны Канстытуцыяй Рэспублікі Беларусь, рэгулюецца Законам «Аб усеагульным воінскім абавязку і ваеннай службе» ад 5.11.1992. Мае адносіны да грамадзян, органаў дзярж. улады і кіравання, прадпрыемстваў, устаноў і арг-цый незалежна ад форм уласнасці і ўмоў гаспадарання. Абавязак воінскі не пашыраецца на замежных грамадзян, якія жывуць на тэр. Беларусі, і асоб без грамадзянства. Гл. таксама Воінская павіннасць.

т. 1, с. 9

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)