ма́ксімум

(лац. maximum = найбольшае)

найбольшая велічыня, найбольшая колькасць, найвышэйшая ступень чаго-н. (напр. м. ападкаў); параўн. мінімум 7;

2) мат. найбольшае значэнне функцыі ў параўнанні з яе значэннямі ва ўсіх дастаткова блізкіх пунктах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

suwak

м.

1. залатнік;

2. замок, засцежка "маланка";

3. бегунок; паўзунок; хадунок;

suwak logarytmiczny мат. лагарыфмічная лінейка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mianownik

м.

1. грам. назоўны склон;

2. мат. назоўнік;

sprowadzić do wspólnego ~a — прывесці да агульнага назоўніка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykres, ~u

м.

1. чарцёж; рысунак;

2. дыяграма; графік;

wykres kolumnowy — гістаграма;

wykres równania мат. графік ураўнення

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wypadkowy

wypadkow|y

1. які датычыць няшчасных выпадкаў; аварыйны;

2. раўнадзейны;

3. ~a ж. фіз., мат. раўнадзейная

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

równanie

równa|nie

н.

1. раўненне;

2. мат. ураўненне;

układ ~ń — сістэма ўраўненняў;

~nie całkowe — інтэгральнае ўраўненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wiązadło

wiązadł|o

н.

1. анат. звязка;

~a głosowe — галасавыя звязкі;

2. тэх. сувязь;

3. мат. звязка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piątkowy

I які адносіцца да пятніцы; які адбываецца ў пятніцу; пятнічны

II

: układ piątkowy мат. пяцярычная сістэма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ду́жка ж.

1. уменьш. ду́жка;

2. грам., мат., тех. ско́бка;

○ квадра́тныя ду́жкі — квадра́тные ско́бки;

кру́глыя ду́жкі — кру́глые ско́бки;

фігу́рныя ду́жкі — фигу́рные ско́бки;

◊ раскры́ць ду́жкі — раскры́ть ско́бки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узво́дзіць несов.

1. в разн. знач. взводи́ть, возводи́ть;

2. (дом и т.п.) возводи́ть;

3. (в звание, чин) возводи́ть, производи́ть;

4. мат. возводи́ть;

1-4 см. узве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)