flaming
[ˈfleɪmɪŋ]
adj.
1) які́ пала́е агнём, у агні́
a flaming house — дом у агні́
2) агні́сты, я́ркі, зы́ркі, палымя́ны
flaming eyes — палымя́ныя во́чы
3) бурлі́вы, гвалто́ўны, неапанава́ны, гара́чы
flaming youth — бурлі́вая маладо́сьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гро́зны в разн. знач. гро́зный;
~нае пісьмо́ — гро́зное письмо́;
~ная сі́ла — гро́зная си́ла;
г. муж — гро́зный муж;
◊ г. (гро́зен) рак, ды во́чы зза́ду — посл. гро́зен рак, да глаза́ сза́ди
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
fláttern
vi
1) развява́цца
2) (s) пы́рхаць, лётаць
séine Áugen begánnen zu ~ — яго́ во́чы забе́галі (ад хвалявання)
die Líppen ~ únruhig — гу́бы нерво́ва дрыжа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schaum
m -es, Schäume
1) пе́на
etw. zu ~ schlágen* — узбіва́ць што-н. (у пе́ну)
2) на́кіп
◊ ~ schlágen* — ≅ сы́паць жвір у во́чы; настаўля́ць акуля́ры
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вы́каціць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак., што.
1. Коцячы, перамясціць куды‑н. Выкаціць бочку. Выкаціць бярвенні на бераг ракі. // без дап. Хутка выехаць. На плошчу.. выкаціў і спыніўся гарачы, запылены аўтобус. Брыль.
2. перан. Разм. Знішчыць агнём. Неяк зімой, яшчэ пры панах, іхнюю вёску амаль дашчэнту выкаціў пажар. Брыль. / у безас. ужыв. Мы самі ў гэтым млыне з бабамі і дзецьмі тулімся. Усё жытло агнём выкаціла. Чорны.
3. Разм. Вылучыць, вылупіць (пра вочы). Гаўрыла як сядзеў, так і [ш]лёпнуўся аб зямлю нежывы. Заўтра найшлі: ляжаў акалелы і піпку зубамі сцяў, а вочы на лоб выкаціў. Гарэцкі.
•••
Выкаціць (вылупіць) бельмы — здзіўлена, шырока адкрытымі вачамі глядзець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысту́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. што, чым і па чым. Злёгку, нямоцна стукнуць. Дзед Ларка прыстукнуў малатком цвічок, прыцмокнуў языком. Пянкрат. — Вось і вы сваю цаглінку паклалі ў будынак школы, — сказаў муляр ды прыстукнуў кельмай зверху, раўняючы рад. Юрэвіч. — І, ведайце, усё на сваім пастаўлю, — прыстукнуў .. [Хлор] па стале кулаком. Гартны. Пшэбора спрытна павярнуўся, Як першы ў свеце кавалер, Прыстукнуў ботам ды прыгнуўся, Аж бліснуў срэбраны каўнер. Колас.
2. каго. Разм. Забіць, прыбіць. Рабіў Макар усё на злосць старшыні, лаяў яго спачатку за вочы, а пасмялеўшы, і ў вочы. Выпіўшы, пагражаў прыстукнуць у цёмным закутку. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
взор
1. (взгляд) по́зірк, -ку м., по́гляд, -ду м.;
оки́нуть взором акі́нуць по́зіркам (азірну́ць);
2. (зрение) зрок, род. зро́ку м.; (глаза) во́чы, род. вачэ́й;
на́шим взорам предста́вилось ужа́сное зре́лище пе́рад на́шымі вача́мі паўста́ла жахлі́вае відо́вішча;
обрати́ть на кого́-л., на что́-л. все взоры перен. звярну́ць на каго́-не́будзь, на што-не́будзь усе́ по́зіркі;
поту́пить взор апусці́ць во́чы;
впе́рить взор утаро́піцца;
изме́рить взо́ром зме́раць во́кам (по́зіркам).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ре́зать несов.
1. в разн. знач. рэ́заць;
ре́зать мета́лл рэ́заць мета́л;
ве́тер ре́жет лицо́ ве́цер рэ́жа твар;
его́ го́лос ре́жет слух яго́ го́лас рэ́жа слых;
2. (убивать) рэ́заць; (свиней) кало́ць;
◊
ре́зать пра́вду (в глаза́) рэ́заць пра́ўду (у во́чы);
ре́зать глаза́ рэ́заць во́чы;
по живо́му ре́зать па жывы́м рэ́заць;
без ножа́ ре́зать (кого) без нажа́ рэ́заць (каго);
у́хо (у́ши) ре́жет (дерёт) ву́ха (ву́шы) рэ́жа (дзярэ́);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
kłamać
незак. ілгаць, хлусіць, маніць, брахаць;
kłamać w żywe oczy — хлусіць у вочы;
kłamać jak z nut — хлусіць як па нотах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wywalić
зак.
1. выламаць; выбіць;
2. вываліць; зваліць;
wywalić język разм. высунуць язык;
wywalić gały — вылупіць вочы;
wywalić brzuch — выпнуць пуза
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)