засвяці́цца ​1, ‑свеціцца; зак.

Сапсавацца ў выніку пападання прамянёў святла (пра святлоадчувальную плёнку, паперу і пад.).

засвяці́цца ​2, ‑свеціцца; зак.

Пачаць свяціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заскавыта́ць, ‑вычу, ‑вычаш, ‑выча; зак.

Разм. Пачаць скавытаць. // Азвацца скавытаннем; праскавытаць. Сабака заскавытаў і, увагнуўшы галаву і апусціўшы хвост, падаўся ўбок. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́згнуць, ‑гне; пр. абрызг, ‑ла; зак.

Пачаць кіснуць (пра малако). [Пакупніца:] — Што ж гэта вы падвялі нас з малаком? — Абрызгла? — спалохалася Вера. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разваява́цца, ‑ваююся, ‑ваюешся, ‑ваюецца; зак.

Разм. Пачаць бурна праяўляць раздражненне, абурэнне, гнеў. — Ну, ты там... Разваявалася!.. — крыкнуў .. [Андрэй] яшчэ. Так любога ўходаеш. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́шляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Пачаць моцна і доўга кашляць. Крыху счакаўшы, Піліп раскашляўся. Ды так рас кашляўся, што аж заходзіўся. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчыры́кацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць доўга, бесперастанку чырыкаць. Кінуўся ў вочы [Юзіку] бясхвосты верабей — асмялеў лайдак, расчырыкаўся на слупе з невядомай радасці. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wagon [ˈwægən] n.

1. вазо́к; фурго́н; фурма́нка, падво́да

2. BrE ваго́н-платфо́рма

3. AmE сервіро́вачны сто́лік на ко́лах

♦

be on the wagon infml кі́нуць выпіва́ць;

fall off the wagon infml зноў пача́ць выпіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запрацава́ць (пачаць працаваць) ánfangen* zu árbeiten, in Gang kómmen*;

машы́на запрацава́ла die Maschíne kam in Gang;

мато́р запрацава́ў der Mótor sprang an

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ру́шыць (пачаць рух) sich bewégen, sich in Bewégung sétzen; áufbrechen* vi (s) (выпраўляцца ў дарогу); sich begében* (накіравацца) (куды-н nach D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

аплы́сці, аплыву, аплывеш, аплыве; аплывём, аплывяце; зак.

1. (1 і 2 ас. не ужыв.). Растаць, растапіцца зверху, з краёў і пачаць сцякаць, пакрываючы што‑н. рэшткамі растопленага рэчыва. Свечка аплыла.

2. Ацячы, заплыць тлушчам; азызнуць. Твар аплыў.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пад дзеяннем вады, вільгаці пачаць апаўзаць. Бераг аплыў.

4. Тое, што і абплысці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)