ампліту́да

(лац. amplitudo = велічыня)

1) размах ваганняў, найбольшае адхіленне цела пры ваганні ад стану раўнавагі;

2) мат. розніца меж, паміж якімі змяняецца якая-н. пераменная велічыня;

3) перан. размах, шырыня.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ве́ктар

(лац. vector = які нясе)

мат. 1) адрэзак прамой, які мае пэўнае становішча і напрамак;

2) велічыня, якая характарызуецца памерам і напрамкам і можа быць геаметрычна прадстаўлена ў выглядзе адрэзка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паліго́н

(п.-лац. polygonium = многавугольнік, ад гр. polygonos = многавугольны)

1) участак сушы або мора, абсталяваны для трэніровачнай стральбы, выпрабавання розных відаў зброі, баявой тэхнікі (напр. артылерыйскі п.);

2) мат. многавугольнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хіб Верх узгорка, грэбень; узгорак (Слаўг.). Тое ж хібе́нь (Віц., Слаўг.), хібок, хібянёк (Слаўг.).

□ в. Хібні Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гаматэ́цыя

(ад гама- + гр. thetos = размешчаны)

мат. пераўтварэнне, пры якім кожнаму пункту плоскасці адпавядае іншы пункт, што ляжыць на прамой, якая злучае дадзены пункт з якім-н. фіксаваным пунктам (цэнтрам гаматэцыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ікс

(лац. іх = назва літары х)

1) назва трэцяй ад канца літары (х) у лацінскім алфавіце;

2) мат. невядомая велічыня, якая абазначаецца пры вылічэннях гэтай літарай (побач з літарамі у, z).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сі́нус

(лац. sinus = выгін, крывізна)

1) мат. адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы;

2) анат. поласць, пазуха ў якім-н. органе цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

суперпазі́цыя

(ад супер- + пазіцыя)

1) мат. падстаноўка функцый у функцыю або зменных велічынь у функцыю;

2) накладанне дзвюх фізічных велічынь, іх аб’яднанае дзеянне, калі яны ўзаемна не ўплываюць адна на адну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цепно́й​I (к цепь);

1. в разн. знач. ланцуго́вы;

цепно́е колесо́ ланцуго́вае ко́ла;

цепно́й мост ланцуго́вы мост;

цепны́е кора́ллы зоол. ланцуго́выя кара́лы;

цепна́я ли́ния мат. ланцуго́вая лі́нія;

цепна́я реа́кция физ., перен. ланцуго́вая рэа́кцыя;

2. (привязанный на цепь) ланцу́жны;

цепна́я соба́ка ланцу́жны саба́ка;

3. / цепно́е пра́вило мат. склада́нае трайно́е пра́віла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дада́тны в разн. знач. положи́тельный;

~ная ацэ́нка — положи́тельная оце́нка;

д. лік — мат. положи́тельное число́;

д. зара́д — физ. положи́тельный заря́д;

○ д. по́люс — физ. положи́тельный по́люс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)