ко́мі, нескл.
1. Народ, які складае карэннае насельніцтва Комі АССР.
2. у знач. нязм. прым. Які належыць гэтаму народу. Комі Аўтаномная Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка. Комі культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кра́навы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крана 1. Кранавая адтуліна.
кра́навы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крана 2. Кранавая ўстаноўка. Кранавы механізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малалітра́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які змяшчае мала вадкасці, мае невялікі літраж. Малалітражны бак.
2. Які расходуе мала гаручага; з цыліндрамі невялікага літражу (пра аўтамабіль). Малалітражны аўтамабіль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наго́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на гарах, у гарах. Нагорная дуброва. Нагорны ручай. // Які бывае ў гарах. Нагорнае паветра.
2. Гарысты; высокі. Нагорны бераг ракі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неашча́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не вызначаецца ашчаднасцю; неэканомны. Неашчадная гаспадыня. □ — Калі я буду такі неашчадны, як цяпер, то праз які тыдзень сам буду шукаць рубля. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непачці́вы, ‑ая, ‑ае.
Які адносіцца к людзям без пачцівасці, павагі; недалікатны. Непачцівае дзіця. // Які выражае непачцівасць. [Міхась] не спадабаўся Пятру Пятровічу сваімі паводзінамі, сваёй непачцівай смеласцю... Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрынцыпо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не вынікае з прынцыпаў, далёкі ад прынцыпаў; неістотны, другарадны. Непрыпцыповае пытанне.
2. Які не прытрымліваецца прынцыпаў, не кіруецца імі. Непрынцыповы чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нявы́спаны, ‑ая, ‑ае.
Які не выспаўся. // Які бывае ў недаспаўшага чалавека. Таварыш Васіль азірнуўся, і вочы ўбачылі раскіслы, нявыспаны твар у жоўтай шчаціне няголенай барады. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
някі́дкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які не кідаецца ў вочы; няяркі. У чалавека, які вёў размову з Мядзведзевым, просты, някідкі твар з кірпатым носам, валасы старчаком. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нятлу́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Які змяшчае ў сабе мала тлушчу, даволі посны. Нятлустае мяса.
2. Які мала змяшчае ў сабе карысных для раслін рэчываў. Нятлустая глеба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)