Валю́га ’ўпаўшае струхлелае дрэва’ (КСТ). Да валіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

father​1 [ˈfɑ:ðə] n.

1. ба́цька

2. ствара́льнік

3. pl. fathers про́дкі

♦

like father, like son ≅ я́блык ад я́блыні недалёка ко́ціцца; яко́е дрэ́ва, такі́ клін, які́ бацька, такі́ сын

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гнілу́шка ж, гніля́к м

1. (кавалак дрэва) fáules Stück Holz;

2. разм перан (пра чалавека) schwächlicher [kränklicher] Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грана́т​I бат

м (плод) Granátapfel m -s, -äpfel; (дрэва) Granát(apfel)baum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чаро́мха ж бат

1. (ягада) Fáulbeere f -, -n;

2. (дрэва) Fáulbaum m -(e)s, -bäume, Fáulbeerbaum m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кізі́л м бат

1. (ягада) Kornélkirsche f -, -n;

2. (дрэва) Kornélkirschbaum m -(e)s, -bäume; Kornélbaum m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слі́ва ж

1. (плод) Pfláume f -, -n; зборн die Pfláumen;

2. (дрэва) Pfláumenbaum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рамбі́на ’ягада з рабіны’ (Ян.). Частковая дээтымалагізацыя ў выніку пераносу з назвы дрэва на плод гэтага дрэва, дадаткова аформленага эпентэтычным ‑м‑ у корані слова (штучнае “акультурванне” слова шляхам назалізацыі?), параўн. польск. jarzębina ’рабіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вяршо́к², -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Верхняя частка чаго-н.; верх, верхавіна.

На самым вяршку.

В. дрэва.

Вяршкі і карэньчыкі.

2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.

Збіраць вяршкі (таксама перан.: браць самае лепшае).

3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).

|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

1. Тонкі адростак на ствале дрэва; сук з веццем.

Бярозавая г.

2. Адгалінаванне ад чаго-н. галоўнага, асноўнага.

Бакавая г. роду.

|| прым. галі́навы, -ая, -ае (да 1 знач.).

|| памянш. галі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.); прым. галі́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)