sideswipe [ˈsaɪdswaɪp] n.
1. AmE уда́р збо́ку, уда́р у бок
2. infml (at) выпадко́вая заўва́га; «шпі́лька»;
She couldn’t resist a sideswipe at the actor. Яна не магла не адпусціць «шпільку» у бок акцёра.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
spice2 [spaɪs] v.
1. прыпраўля́ць спе́цыямі;
She spiced the biscuit with cinnamon. Яна дадала карыцы ў бісквіт.
2. надава́ць піка́нтнасць, вастрыню́;
His stories are spiced with humour. У яго апавяданнях ёсць гумар.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
mocno
моцна;
wczoraj mocno padało — учора быў моцны дождж;
mocno zbudowany — моцнага целаскладу;
mocno spała — яна моцна спала;
mocno przekonany — моцна перакананы;
trzymaj się mocno! — трымайся!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gryźć się
незак.
1. грызціся;
2. мучыцца, пакутаваць;
gryzła się brakiem wiadomości od syna — яна пакутавала з-за адсутнасці вестак ад сына;
3. разм. грызціся, сварыцца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
замяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., каго-што.
1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога. Замяніць зношаныя дэталі новымі. □ Казанцаў замяніў сваю паласатую піжаму бездакорным светла-шэрым касцюмам. Васілевіч. // Падмяніць адно другім. Работу словам не заменіш. Прымаўка.
2. Заняць месца каго‑, чаго‑н., выконваючы яго абавязкі, ролю. З жалем зірнуў Андрэй на маці і зразумеў, што яна больш не работніца. Ён павінен замяніць яе, каб трымаць сям’ю. Чарнышэвіч. Панаса забралі як заложніка, каб дзед Талаш прыйшоў і замяніў сына. Колас.
3. З’явіцца на змену каму‑, чаму‑н. Сум заменіць песня. □ Я быў рад усяму, Што пісала яна, І адпісваў. Зіму замяніла вясна. Нядзведскі.
4. Выпадкова або наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй; падмяніць. Замяніць кніжку. Замяніць галошы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няво́льнік, ‑а, м.
1. Раб, прыгонны. [Музыкант] слухаў расказы аб [радзіме] ад свайго дзеда, некалі вывезенага сюды на караблі нявольнікаў. Лынькоў. Рукамі нявольнікаў насыпаны .. высокі вал, выкананы глыбокія азёры, канавы, напоўненыя вадою, якія абкружаюць палац Радзівіла. Бялевіч.
2. Зняволены. І раптам Ліда Сцяпанаўна зразумела: гоняць [арыштаваных] да супрацьтанкавага рова.. Яна аглянулася, ці няма якой магчымасці ўцячы, але немцы шчыльным ланцугом абкружылі групу нявольнікаў. Шчарбатаў.
3. перан.; чаго. Чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго‑н. Нявольнік сваіх пачуццяў. □ Чалавек — не нявольнік прыроды, а яе гаспадар, правільней, старэйшы брат, які бязмежна яе любіць і якому яна аддае ўсё, што можа, са сваіх багаццяў. Клімковіч. Са светлай радасцю і з незразумелай трывогай я ўбачыў, што раблюся нявольнікам гэтай чароўнай паненкі. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цалкі́, ‑оў; адз. няма.
Абл.
1. Яечня, у якой жаўткі не змешваюцца з бялкамі. Тарэсяй звалась цётка гэта. Яна так ветла сустракала І надта ж добра частавала: Спячэ «цалкоў» на скавародцы, І так, бывала, наясіся, Што хоць на пупіку круціся. Колас. Неўзабаве мы сядзелі за круглым сталом — яна глядзела на мяне сваімі мр[о]йнымі вачамі і карміла: падала яешню з цалкоў, тварог на сподку і шклянку салодкага малака. Чыгрынаў.
2. Цэлая бульба, вараная ў лупінах. Ціт наліў пляменніку кубак першаку і паказаў на закусь, якую тут жа разгарнуў на складзеным у некалькі столак абрусе. То былі хлеб, сала цыбуля, бульбяныя, яшчэ цёплыя, цалкі. Кавалёў.
3. Зерні канапель, якія застаюцца цэлымі нястоўчанымі. Канапляныя цалкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
able
[ˈeɪbəl]
adj.
1) які́ можа, які́ ўме́е
•
- to be able
2) здо́льны, таленаві́ты; зда́тны
She is an able teacher — Яна́ зда́тная наста́ўніца
3) кваліфікава́ны, спра́ўны
an able seaman — спра́ўны мара́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hesitate
[ˈhezɪteɪt]
v.i.
1) вага́цца, хіста́цца; сумнява́цца
2) не раша́цца
3) не хаце́ць
She hesitated to hurt the child’s feelings — Яна́ вага́лася, каб не абра́зіць пачу́цьці дзіця́ці
4) запіна́цца (у гу́тарцы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
suspicion
[səˈspɪʃən]
n.
1) падо́зраньне, падазрэ́ньне n.
2) адце́ньне n.
She spoke with a suspicion of spite — Яна́ гавары́ла з адце́ньнем зласьлі́васьці
above suspicion — па-за падо́зраньнем
on suspicion — пад падо́зраньнем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)