Verbum

вы́здаравець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць здаровым, паправіцца пасля хваробы; ачуняць. [Маці:] — Выздаравееш і зноў з дзецьмі пабяжыш гуляць на вуліцу. Васілевіч.

вы́рудзець, ‑дзею, ‑дзееш, ‑дзее; зак.

Стаць рудым. Будан стаяў на тым жа месцы. Лісце на ім вырудзела, выпетрала на сонцы. Місько.

вы́рыжаць, ‑ае; зак.

Разм. Ад моцнага ўздзеяння сонца стаць рыжым. Пільчак быў простага суконца, І той весь вырыжаў ад сонца. Колас.

адру́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. адруз, ‑ла; зак.

Разм. Стаць адрузлым. Усё скрозь закіпела: снег адруз, з узгоркаў паімчалі ручаіны. Броўка.

пабуйне́ць, ‑ее; зак.

Стаць, зрабіцца больш буйным. Дождж пабуйнеў, і Косця з задавальненнем падстаўляў пад яго то грудзі, то спіну. Курто.

падвы́піць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; зак.

Разм. Крыху, нямнога выпіць спіртнога; стаць, зрабіцца злёгку п’яным. Падвып’юць, ведаеш, мужчыны. Ото гаворка распачнецца! Колас.

пазамака́ць, ‑ае; зак.

1. Стаць мокрым, замокнуць — пра ўсё, многае. Сена пазамакала.

2. Набрыняўшы, перастаць цячы — пра ўсё, многае. Бочкі пазамакалі.

паслу́шнік, ‑а, м.

Чалавек, які жыве ў манастыры і рыхтуецца стаць манахам; прыслужнік у манастыры. [Лукаш:] — У манастыр аддам, у паслушнікі! Клімковіч.

пастрайне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць стройныя, страйнейшым. Нават магло здавацца, што ён [Адам Блецька] выраўняўся і пастрайнеў з усёй сва[ёй] постаці. Чорны.

пачасці́цца, ‑ціцца; зак.

Разм. Стаць больш частым. Спачатку .. шчоўканне чулася з вялікімі інтэрваламі. Потым яно пачасці — лася і раптам прапала. Гавеман.