Verbum

манумента́льны

(лац. monumentalis)

1) велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю (напр. м-ае збудаванне);

2) перан. грунтоўны, глыбокі па зместу (напр. м-ае даследаванне).

мішура́

(ар. mozavvir = падробка)

1) пазалочаныя або пасярэбраныя металічныя ніткі, з якіх вырабляюць парчу, галуны, ёлачныя ўпрыгожанні і інш.;

2) перан. знешні бляск, паказная раскоша.

ра́унд

(англ. round = кола, круг)

1) трохмінутны перыяд у боксе, на працягу якога вядзецца бой;

2) перан. адносна самастойны этап якіх-н. дзеянняў (напр. перагавораў).

фінт

(ням. Finte, ад іт. finta = прытворства, выдумка)

1) сп. падманны рух, фальшывы выпад;

2) перан. хітры выкрутас;

выкінуць фінт — зрабіць што-н. хітрае, нечаканае.

акцэ́нт

(лац. accentus)

1) асаблівасці вымаўлення, якія праяўляюцца пры размове чалавека не на роднай мове;

2) націск у слове. а таксама знак націску;

3) перан. падкрэсліванне асобных думак, слоў пры гаворцы;

зрабіць а. на чым.-н. — звярнуць увагу на што-н.;

4) муз. выдзяленне гуку або акорда шляхам яго ўзмацнення.

арэо́л

(фр. auréole, ад лац. aureolus — пазалочаны)

1) светлы круг, ззянне вакол сонца, зорак і іншых яркіх прадметаў, 2) німб вакол галавы чалавека як сімвал святасці ў рэлігійным мастацтве;

3) зона паблізу радовішчаў, дзе назіраецца павышаная колькасць рудаўтваральных элементаў або іх спадарожнікаў;

4) перан. атмасфера славы, павагі, якая акружае каго-н.

капітуля́цыя

(н.-лац. capitulatio)

1) спыненне ваенных дзеянняў і здача пераможцу на прадыктаваных ім умовах;

2) перан. адмаўленне ад працягу барацьбы, ад прынцыповай абароны сваіх поглядаў, прызнанне свайго бяссілля ў чым-н. (к. перад цяжкасцямі);

3) нераўнапраўны дагавор, на аснове якога іншаземцам прадастаўляецца надаецца рад прывілегій у параўнанні з карэнным насельніцтвам.

эпікурэі́зм

(ад гр. epikureios)

1) філасофска-этычнае вучэнне, якое заснавана на сістэме поглядаў старажытнагрэчаскага філосафа Эпікура, для якога разумная асалода — найвышэйшая радасць;

2) светапогляд, які ўзнік на глебе скажонага тлумачэння вучэння Эпікура як імкненне да задавальнення пачуццёвых інстынктаў і дасягнення асабістых выгад;

3) перан. схільнасць да пачуццёвага задавальнення, распешчанага жыцця.

якабі́нцы

(ад ст.-яўр. Jakob = імя святога)

1) прадстаўнікі рэвалюцыйна-дэмакратычных слаёў Французскай рэвалюцыі 1789—1794 гг.; якія займалі памяшканне ў манастыры святога Якава ў Парыжы; дыктатура якабінцаў, устаноўленая 31 мая—2 чэрвеня 1793 г., была звергнута буйной буржуазіяй 9 тэрмідора (27 ліпеня 1794 г.; гл. тэрмідор);

2) перан. вальнадумцы.