kieł
м.
1. ікол;
kieł słonia (mamuta) — бівень слана (маманта);
szczerzyć kły — шчэрыць зубы;
wziąć na kieł перан. занаравіцца, занатурыцца;
2. разм. парастак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)