ацверазе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і ацвяро́зець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць цвярозым пасля ап’япення. // перан. Пачаць цвяроза думаць, разважаць, вырашаць пытанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна дурэць. Дзеці вельмі раздурэлі.

2. Распусціцца, разленавацца. Раздурэў чалавек, нічога не робіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размітынгава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.

Разм. Пачаць многа мітынгаваць. Не вельмі быў спрытным Сцяпан на мітынгі, але тут нават размітынгаваўся. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распы́рскацца, ‑аецца; зак.

1. Распляскацца, рассеяцца пырскамі. Вячэрняе люстра вады Распырскалася пад вяслом. Танк.

2. Пачаць моцна і доўга пырскацца, пырскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхны́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга хныкаць. — Ну, годзе вам, расхныкаліся. Не здолелі — не наракайце. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбудара́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.

Разм. Прыйсці ў стан непакою, трывогі; пачаць рухацца, дзейнічаць; устрывожыцца. Узбударажыўся натоўп. Узбударажыліся пчолы ў вуллі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабе́гчы

1. (пачаць бегчы) (lós)rénnen* vi (s), (lós)láufen* vi (s);

2. (кінуцца наўцёкі) die Flucht ergréifen*; flíehen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

забале́ць (пачаць балець – пра які-н орган) schmérzen vi, ánfangen* zu schmérzen;

мне забале́ў па́лец mein Fínger fing an zu schmérzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

застрачы́ць

1. (зашыць) zúnähen vt, zústeppen vt;

2. разм (пачаць пісаць) ánfangen* zu schréiben;

застрачы́ў пулямёт ein Maschínengewehr begánn zu ráttern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

загавары́ць¹, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.

1. Пачаць гаварыць.

Усе разам загаварылі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Абудзіцца, праявіцца ў дзеяннях, настроях і інш.

Сумленне загаварыла ў кім-н.

3. каго (што). Стаміць працяглымі размовамі (разм.).

З. размоўцу.

|| незак. загаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)