аверта́йм

(англ. overtime, ад over = звыш + time = час)

сп. дадатковы час (у хакеі, футболе), які назначаецца пасля асноўнага часу гульні ў выпадку, калі неабходна выявіць каманду-пераможцу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэфрактэ́рны

(фр. refractaire, ад лац. refractarius = непакорны)

неўспрымальны;

р. перыяд — перыяд кароткачасовага рэзкага падзення ўзбуджальнасці жывых тканак (нервовай, мышачнай), які наступае пасля кожнай успышкі ўзбуджэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

та́ймер

(англ. timer)

прыбор, які пасля сканчэння зададзенага прамежку часу аўтаматычна ўключае ці выключае машыну, апарат або сігналізуе аб наступленні моманту іх уключэння ці выключэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фле́гма

(фр. phlegma = вадкасць, макрота)

1) уст. слізь, макрота;

2) незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго;

3) густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя

(ад лац. fluor = цячэнне + -escentia = суфікс, які абазначае слабае дзеянне)

свячэнне некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне; адна з разнавіднасцей люмінесцэнцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Малёдны ’ветлівы, мяккі характарам’, іўеў. (Сцяшк. Сл.), малёдненька ’памалу, павольна’ (там жа). Няясна. Відавочна, балтызм. Параўн. літ. malóninis ’пяшчотны’, у якім у групе ‑nin‑ пасля адбылося распадабненне: ‑нн‑ > ‑дн‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыга́лак ’невялічкая палянка ў лесе пасля пажару; прагалак’ (Шат.). Да прага́лак (гл.). Але нельга цалкам выключыць і ўплыў семантыкі прыназоўніка пры са значэннем лакалізацыі — ’каля чаго-небудзь’. Гл. гала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саснэ́ ’адросткі пер’яў у птушак пасля лінькі’ (Сл. ПЗБ). Да аснэ́ ’тс’ (Сцяшк. Сл.), што да асо́н (гл.). Збліжана з сасна (гл.) з-за знешняга падабенства да сасновых шыпулек.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ільня́ненне ’трава, якая застаецца на льняным полі пасля таго, як выберуць лён’ (Жд. 2). Кандэнсат састаўной назвы ільняное поле з суф. ‑енн‑е; як макавенне, гуркавенне і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ГАЛІЯ́Ф,

у біблейскай міфалогіі волат-філістымлянін, забіты ў адзінаборстве пастухом Давідам, які пасля стаў царом Іудзеі.

т. 4, с. 465

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)