Verbum

анлайнавы слоўнік

outgrowth

[ˈaʊtgroʊӨ]

1) вы́нік, праду́кт -у m., натура́льнае разьвіцьцё (з чаго́-н.)

2) па́растак -ка m., ато́жылак -ка m., на́расьць f. (як мазо́ль на па́льцы); працэ́с ро́сту

the outgrowth of new leaves in the spring — выраста́ньне но́вых лісто́ў уве́сну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

overwork

[ˈoʊvərwɜ:rk]

1) перапрацава́насьць f., празьме́рна цяжка́я пра́ца

2) дадатко́вая пра́ца

[,oʊvərˈwɜ:rk]

1) працава́ць зана́дта ця́жка або́ до́ўга

2) перапрацо́ўвацца; пераму́чвацца; пераму́чваць

3) зана́дта дакла́дна, празь ме́ру апрацо́ўваць (кні́гу, прамо́ву)

4) аздабля́ць, упрыго́жваць усю́ паве́рхню чаго́-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pledge

[pledʒ]

1) абяца́ньне, забавяза́ньне n.

2) закла́д -у m.

to leave something as a pledge — пакі́нуць што-н. у закла́д

1) забавя́звацца

2) забавя́зваць каго́ да чаго́

3) заклада́ць, дава́ць у закла́д

•

- take the pledge

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pretense

[ˈpri:tens]

1) вы́думаная прычы́на, вы́гляд -у m.; зачэ́пка f.

under pretence of — пад вы́глядам чаго́

2) удава́ньне, прыкі́дваньне n.

His anger was all pretence — Ён то́лькі прыкі́нуўся зло́сным

3) прэтэ́нзія f.; прэтэнзі́йнасьць f.

4) прэтэнцыёзнасьць f. (на́звы, во́праткі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адня́ць сов.

1. в разн. знач. (каго, што ад каго, чаго) отня́ть;

а. ле́свіцу ад сцяны́ — отня́ть ле́стницу от стены́;

а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;

2. (што ад чаго) мат. вы́честь (что из чего), отня́ть;

ад дзесяці́ а. пяць — из десяти́ вы́честь пять; от десяти́ отня́ть пять;

3. (што) отня́ть, поглоти́ть;

рабо́та адняла́ шмат ча́су — рабо́та отняла́ (поглоти́ла) мно́го вре́мени;

4. (што) безл. парализова́ть;

адняло́ руку́ — парализова́ло ру́ку;

5. (што) отня́ть, ампути́ровать;

яму́ аднялі́ нагу́ — ему́ отня́ли (ампути́ровали) но́гу;

◊ а. мо́ву — лиши́ться ре́чи;

а. ро́зум — отня́ть ум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ма́рка^I в разн. знач. ма́рка, -кі ж.;

почто́вая ма́рка пашто́вая ма́рка;

фабри́чная ма́рка фабры́чная ма́рка;

◊

высо́кой (вы́сшей, пе́рвой) ма́рки высо́кай (найвышэ́йшай, пе́ршай) ма́ркі;

держа́ть (выде́рживать) ма́рку трыма́ць (вытры́мліваць) ма́рку;

под ма́ркой чего́ пад ма́ркай чаго́;

по́ртить ма́рку псава́ць ма́рку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лиши́ться стра́ціць (каго, што); заста́цца (без каго, чаго);

лиши́ться рассу́дка стра́ціць ро́зум;

лиши́ться сил заста́цца без сіл (стра́ціць сі́лы); (обессилеть) знясі́ліцца, знясі́лець;

лиши́ться зре́ния стра́ціць зрок;

лиши́ться чу́вств стра́ціць прыто́мнасць;

лиши́ться ре́чи аняме́ць;

лиши́ться ма́тери, сы́на заста́цца без ма́ці, без сы́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

покрови́тельствовать несов. (кому, чему) заступа́цца (за каго, за што); апекава́цца (над кім, над чым); (протежировать) пратэжы́раваць (каму, чаму); (благожелательствовать) спрыя́ць (каму, чаму, развіццю чаго); (защищать) абараня́ць (каго, што); (охранять) ахо́ўваць (каго, што); (поддерживать) падтры́мліваць (каго, што); (делать поблажку) патура́ць (каму, чаму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лі́нія

(польск. linia, ад лац. linea)

1) граніца паверхні, якая мае толькі адно вымярэнне — даўжыню, а таксама ўяўная рыса, якая злучае дзве кропкі (напр. прамая л., ломаная л.);

2) паласа (існуючая ці ўяўная), якая вызначае граніцу, край чаго-н. (напр. берагавая л.);

3) абрыс, контур чаго-н.;

4) доўгі рдд прадметаў, з'яў (напр. л. акопаў);

5) шлях зносін, які звязвае два пункты (напр. чыгуначная л.);

6) сістэма прыстасаванняў для перадачы сігналаў, электраэнергіі (напр. тэлефонная л.);

7) паслядоўны рад асоб, аб’яднаных кроўнымі сувязямі;

8) перан. напрамак дзеянняў, думак (напр. л. паводзін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

upoważnienie

upoważnieni|e

н. упаўнаважанне, паўнамоцтва;

~e do zrobienia czego — паўнамоцтва для выканання чаго;

robić co z — czyjego

~a — рабіць што (дзейнічаць) па чыім упаўнаважанні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)