езуі́цтва, ‑а, н.

Хітрасць, крывадушнасць, неразборлівасць у выбары сродкаў для дасягнення мэты. — І нічога другога, апрача панскага зазнайства, няшчырасці і езуіцтва, у .. [Луцкевічу] няма. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. забельваць — забяліць (у 1 знач.).

2. Разм. Смятана, малако для прыправы. Зацірка з забелкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завэ́ндзіць, ‑вэнджу, ‑вэндзіш, ‑вэндзіць; зак., што.

Акурыць дымам мяса, рыбу і пад., каб зрабіць іх прыгоднымі для захоўвання і надаць спецыфічны смак. Завэндзіць кумпякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які пішацца ў слове на пачатку тэксту, раздзела, абзаца; вялікі. Загалоўная літара. // Такі, як у загалоўку, прызначаны для загалоўка. Загалоўны шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затра́ціцца, ‑траціцца; зак.

Зрасходавацца, патраціцца для якой‑н. мэты. Цяжкі карабель немэтазгодна саджаць на планету, бо на старт затраціцца значная частка запасаў паліва. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зды́мачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да здымкі, звязаны са здымкай чаго‑н. Здымачная група. Здымачныя работы. Здымачны працэс. // Прызначаны для здымкі. Здымачны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зліўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Зліты з розных пасудзін у адну (пра вадкасць). Зліўное малако.

2. Прызначаны для злівання чаго‑н. Зліўны жолаб. Зліўная труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зэ́даль, для, м.

Разм. Услон. Уладзімір Верамейчык.. устаў, пераступіў цераз зэдаль, з якога падняліся ўжо людзі, і паклаў перад старшынёй густа спісаную паперку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іаніза́тар, ‑а, м.

1. З’ява, якая выклікае іанізацыю. Іанізатары атмасферы. Рэнтгенаўскія прамяні з’яўляюцца іанізатарамі.

2. Апарат для атрымання дадатна або адмоўна зараджаных паветраных іонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпрэсіяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік імпрэсіянізму. Імпрэсіяністы адмаўляліся ад праўдзівага рэалістычнага адлюстравання рэчаіснасці, выступалі з праграмай безыдэйнага, антынароднага «мастацтва для мастацтва». А. Макарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)