вадацёк, ‑у, м.
Спец. Агульная назва для натуральных і штучных водных патокаў (рэк, каналаў і пад.), якія маюць свабодную водную паверхню; паток вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)