чатырохбако́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае чатыры бакі; размешчаны з чатырох бакоў. Чатырохбаковая вежа. Чатырохбаковая прызма.
2. З удзелам чатырох бакоў. Чатырохбаковая згода. Чатырохбаковае пагадненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарні́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шарніра, уяўляе сабой шарнір. Шарнірны механізм. Шарнірныя вузлы. // Зроблены на шарнірах, з шарнірамі. Шарнірная перадача. Шарнірнае злучэнне дэталі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́тавы, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да шкота. Шкотавы вузел. Шкотавы вугал.
2. у знач. наз. шко́тавы, ‑ага, м. Матрос, які кіруе шкотамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шматпла́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае некалькі ці шмат планаў; мнагапланавы. Шматпланавы сюжэт. □ Першымі, хто засвоіў.. прыёмы рознамаштабнага і шматпланавага ўвасаблення жыццёвых з’яў, былі рамантыкі. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыракала́пы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокія лапы. Потым «Волга» ўляцела спачатку ў драбналессе, а праз якія пяць хвілін да дарогі падступілі вялікія шыракалапыя елкі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыракало́бы, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокі лоб. Праз хвілін колькі ў пакой увайшоў строгі мужчына, высокі, шыракалобы, з касмылямі шэрых валасоў на палыселай галаве. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыракатва́ры, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокі твар. Каржакаваты, шыракатвары Смірноў спакойна крочыць побач. Навуменка. У вызначаным месцы Валодзю чакаў Сяргееў з прысадзістым шыракатварым хлопцам. Федасеенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шэраво́кі, ‑ая, ‑ае.
Які мае шэрыя вочы. І тварам .. [Валя] прыгожая — румяная, шэравокая, і характарам харошая — адыходлівая, вясёлая, працавітая, ласкавая і, самае галоўнае, — Іллю кахае. Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрастаты́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да з’яў электрастатыкі. Электрастатычнае поле. Электрастатычныя сілы. // Які выкарыстоўвае з’явы электрастатыкі для чаго‑н. Электрастатычны генератар. Электрастатычныя машыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электратэхні́чны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з выкарыстаннем электратэхнікі. Электратэхнічнае абсталяванне. Электратэхнічныя прыборы. // Які мае адносіны да вывучэння электратэхнікі. Электратэхнічны інстытут. // Які прымяняецца ў электратэхніцы. Электратэхнічны лак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)