духо́ўны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да ўнутранага, псіхічнага жыцця чалавека, да духу (у 1 знач.).

Рост духоўных інтарэсаў.

Духоўная блізкасць.

2. Царкоўны, які адносіцца да рэлігіі, духавенства.

Духоўная асоба.

Духоўнае званне.

○

Духоўны айцец — святар, які спавядае каго-н. пастаянна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кур’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасыльны ва ўстанове, які выконвае розныя даручэнні.

2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя афіцыйныя даручэнні, сакрэтную пошту.

○

Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

|| прым. кур’е́рскі, -ая, -ае.

Кур’ерскія даручэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

big wheel

Sl. уплыво́вая, аўтарытэ́тная або́ ва́жная асо́ба, вялі́кая шы́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

officeholder

[ˈɑ:fəs,hoʊldər]

n.

службо́вец -ўца m.; службо́вая асо́ба (на ўра́давай паса́дзе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pipsqueak

[ˈpɪpskwi:k]

n., informal

нязна́чная, мала́я асо́ба або́ прадме́т; мале́ча f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Formát

n -(e)s, -e паме́р, фарма́т

ein Mensch von ~ — выда́тная асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Akteur

[ak'tø:r]

m -s, -e

1) акто́р

2) дзе́йная асо́ба (у палітычнай акцыі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

міфі́чны

1. mýthisch;

2. перан (казачны):

міфі́чная асо́ба éine legendäre Persönlichkeit;

міфі́чная жывёла Fábeltier n -s, -e;

3. (прыдуманы) erfúnden, áusgedacht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каменда́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Начальнік войск крэпасці або ўмацаванага раёна. Камендант крэпасці.

2. Вайсковы начальнік, які наглядае за дысцыплінай, парадкам і правільным нясеннем службы ў гарнізоне. Камендант горада. Камендант гарнізона.

3. На шляхах зносін — асоба, якая наглядае за парадкам перамяшчэння войск, ваеннаслужачых і вайсковых грузаў. Ваенны камендант.

4. Асоба, адказная за ахову і гаспадарку якога‑н. грамадскага будынка. Камендант інтэрната. Камендант вучэбнага корпуса.

[Фр. commandant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падда́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паддаць (у 1, 2 і 5 знач.).

падда́ны ​2, ‑ага, м.

Асоба, якая знаходзіцца ў падданстве якой‑н. дзяржавы. Французскі падданы. □ Пачалася вайна, і Гушка як падданы Расіі павінен адпраўляць на фронт свайго сына. Пшыркоў. // Уст. Асоба, якая падпарадкуецца каму‑н., залежыць ад каго‑н. У маёнтку сваім, У зялёным бары Дзень у дзень пан Міхайла Падданых судзіў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)