віначэ́рп, ‑а, м.

У старажытнасці — службовая асоба, якая загадвала пітвом, разлівала і разносіла яго на бяседзе. // Жарт. Той, хто налівае віно за сталом у чаркі, бакалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)