акупа́нт
(лац. occupans, -ntis)
той, хто ўдзельнічае ў акупацыі; захопнік.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
астро́лаг
(лац. astrologus)
той, хто займаецца астралогіяй, варожыць па зорках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дыверса́нт
(ням. Diversant)
той, хто праводзіць дыверсію 1, займаецца дыверсіямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
інспіра́тар
(лац. inspirator = натхніцель)
той, хто інспіруе што-н., падбухторшчык.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мусульма́нін
(тат. musulman, ад перс. moselmān)
той, хто вызнае іслам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
палемі́ст
(гр. polemistes = ваяўнік)
той, хто ўмее або любіць палемізаваць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
патрыёт
(гр. patriotes = зямляк, суайчыннік)
той, хто любіць сваю радзіму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Тамто́й ’той’ (Сцяшк. Сл., Вруб.; беласт., Сл. ПЗБ), там‑той ’вунь той’ (Байк. і Некр.), та́мты ’той, той там, той вунь там’: та́мты хлапе́ц (Ласт.), тамто́й: в тамтао́му ро́ці, в тамтао́му году́ ’летась’ (пін., ЛА, 2), тамто́је ’тое’ (Вруб.): та́мтая ле́та ’летась’ (астрав., ЛА, 2), та́м‑тэй ’вунь той’ (Нас.), ст.-бел. тамтый ’той’ (Ст.-бел. лексікон), фіксуецца ў старабеларускай мове з канца XV ст. (КГС); сюды ж вытворнае тамтэ́йшы ’немясцовы, нетутэйшы’ (Ласт.). Калька са ст.-польск. tamten, дзе tam ’там’ і ten ’той’, гл. там і той. Карскі (2–3, 91) адносіць сюды і іншыя ўтварэнні з пачатковым элементам там: ст.-бел. тамтотъ, тамтого, складанае прыслоўе тамто і інш., што ўзніклі пад польскім уплывам (гл. то). Параўн. ЕСУМ, 5, 513.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
поглу́бже сравн. ст.
1. нареч. (тро́хі) глыбе́й;
опуска́й поглу́бже апуска́й глыбе́й;
2. прил. (тро́хі) глыбе́йшы;
тот руче́й поглу́бже той руча́й глыбе́йшы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лізу́н, ‑а, м.
Разм.
1. Той, хто любіць лізаць, лізацца (пра жывёл).
2. Той, хто любіць цалаваць, цалавацца.
3. перан. Ліслівец, падлізнік, падхалім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)