ізамарфі́зм

(ад іза- + -марфізм)

1) здольнасць рэчываў, блізкіх паводле хімічнага саставу, крышталізавацца ў аднолькавых формах;

2) мат. наяўнасць узаемаадзначанага адлюстравання дзвюх сукупнасцей, якое захоўвае іх структурныя ўласцівасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канхо́іда

(ад гр. konche = ракавіна + -оід)

мат. плоская крывая, якая атрымліваецца пры павелічэнні або памяншэнні радыус-вектара кожнага пункта дадзенай крывой на адзін і той жа адрэзак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́кладка ж.

1. (действие) разг. выклада́нне, -ння ср., выкла́дванне, -ння ср.;

2. мат. вылічэ́нне, -ння ср.;

3. воен. вы́кладка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

седло́ ср.

1. сядло́, -ла́ ср.;

2. техн. сядло́, -ла́ ср.;

3. мат. сядло́, -ла́ ср.;

4. геогр. седлаві́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́ктор в разн. знач. се́ктар, -ра м.;

се́ктор обстре́ла воен. се́ктар абстрэ́лу;

се́ктор кру́га мат. се́ктар кру́га;

слова́рный се́ктор сло́ўнікавы се́ктар;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развёртка​I ж.

1. разго́ртванне, -ння ср.; раскрыва́нне, -ння ср.; развіна́нне, -ння ср.; см. развёртывать​ 1;

2. мат. разго́ртка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тупо́й прям., перен. тупы́;

тупо́й нож тупы́ нож;

тупо́й взгляд тупы́ по́гляд;

тупо́й челове́к тупы́ чалаве́к;

тупо́й у́гол мат. тупы́ ву́гал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пескава́цік Месца з пясчаным грунтам, з пясчаным наносам, звычайна каля крыніцы (Віц.).

□ крыніца Пескавацік Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

су́дня Ст.-бел. Месца старажытнага суда.

□ р. Су́дня, в. Судня Віц. (Рам. Мат.), в. Су́днікі Кузн., Валож.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

парале́ль

(гр. parallelos = які праходзіць побач)

1) мат. кожная з прамых ліній, паралельных дадзенай;

2) геагр. уяўная лінія, праведзеная паралельна экватару па зямной паверхні;

3) перан. з’ява, якая можа параўноўвацца з іншай падобнай з’явай (напр. гістарычныя паралелі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)