Памянш.даяма (у 1 знач.); невялікая яма. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік.Капыловіч.// Невялікае паглыбленне на чым‑н., у чым‑н. Вусны.. [Буракова] адразу пасмяглі, на шчоках большымі зрабіліся ямкі, і стала відаць многа маршчын каля вачэй.Ермаловіч.// Выемка, ніша з боку прыпечка, куды заграбаюць жар, попел. У ямцы на прыпечку тлела некалькі вугалёў, прысыпаных попелам.Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pit1[pɪt]n.
1.я́ма (у розных знач.);
Dig a pit and bury the rubbish in it. Выкапай яму і закапай у яе смецце.
2. ша́хта; кар’е́р
3.theatre арке́стравая я́ма
4. the pitBrE, dated за́днія рады́ партэ́ра
♦
dig a pit for someone капа́ць я́му каму́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
о́мутм.
1.(водоворот) вір, род. ві́ру м.;
2.(яма на дне реки или озера)я́ма, род.я́мы ж.;
3.перен. вір, род. ві́ру м.;
◊
в ти́хом о́муте че́рти во́дятсяпосл. у ці́хім бало́це чэ́рці вяду́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
fosa
ж. роў (абаронны);
fosa orkiestrowa — аркестравая яма
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лакалі́т
(ад гр. lakkos = яма + -літ)
маса мінералаў вулканічнага паходжання, якая застыла ў верхніх слаях зямной кары ў выглядзе грыба.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
silo
[ˈsaɪloʊ]
n., pl. -los
1) сі́ласная буды́ніна, сі́ласная я́ма
2) сі́лас -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пааб’язджа́ць, ‑ае; зак.
Разм.
1.каго-што. Аб’ехаць усё, многае або ўсіх, многіх.
2. Асесці, асунуцца — пра ўсё, многае. Так ад таго лета і зеўрае пасярод вёскі незасыпаная яма. Бакі яе пааб’язджалі, абсунуліся.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Рмн. ‑нак; ж.
Яма, утвораная разрывамі снарадаў, мін і пад. У варонках ад снарадаў поўна ржавай вады.Гурскі.Яшчэ да залпаў.. [Андрэй] заўважыў непадалёку свежую варонку ад бомбы.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́міна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і яма. Вуліца была ў ямінах, калдобінах.Хведаровіч.Стаялі тут яміны з вадою, нібы хтосьці выканаў студні.Бядуля.Пад рудой шчацінай не відаць былі ўпалыя яміны шчок.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глыбо́кі, -ая, -ае.
1. Які мае вялікую глыбіню (у 1 знач.).
Глыбокая яма.
Рыба плавала глыбока (прысл.).
2. Размешчаны ў сярэдзіне чаго-н. або аддалены ад чаго-н.
Г. тыл.
3.перан. Недаступны, скрыты.
Глыбокая тайна.
4.перан. Які дасягнуў высокай ступені праяўлення, мяжы ў сваім развіцці, моцны, поўны.
Глыбокія пачуцці.
Глыбокія думкі.
Глыбокая старасць.
Глыбокая ноч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)