undercurrent [ˈʌndəkʌrənt] n.

1. падво́днае цячэ́нне, падво́дная плынь

2. скры́тая тэндэ́нцыя;

There was an undercurrent of opposition. Адчувалася скрытае супраціўленне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Стру́гавіца ‘панос, бягунка’ (Арх. Федар.). Відаць, да струга 1 у значэнні ‘паток, цячэнне’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ні́жні в разн. знач. ни́жний;

н. паве́рх — ни́жний э́таж;

~няе цячэ́нне — ни́жнее тече́ние;

○ н. чын — уст. ни́жний чин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nurt, ~u

м.

1. фарватэр;

2. плынь, цячэнне;

nurt rzeki — цячэнне (плынь) ракі;

3. перан. ход;

nurt spraw — ход спраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перакры́ць

1. (накрыць яшчэ раз) úmdecken vt, neu décken;

2. (спыніць цячэнне) ábdämmen vt, verspérren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрэ́йфавы treibend, driftend, Treib-;

дрэ́йфавае цячэ́нне Tréibströmung f -, -en;

дрэ́йфавая ста́нцыя Tréibeisstation f -, -en; driftende Station

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Во́страў (БРС, КТС, Касп., Яруш., Яшк.), во́страва ’поле паміж лугамі’ (Яшк.). Рус. о́стров, укр. о́стрів, ст.-рус., ст.-слав. островъ ’востраў’, польск. дыял. ostrów ’участак поля пасярод сенажаці’, каш. ostróv ’узвышанае месца на полі або на сенажаці’, чэш., славац. ostrov, балг. о́стров, серб.-харв. о̏стрво, славен. ostróv, в.-луж. wotrow, н.-луж. wótšow, палаб. våstrüʼv. Прасл. o‑strovъ ’тое, што абцякаецца, рачны востраў’. Да струмень (гл.). Роднаснымі з’яўляюцца літ. sravà ’цячэнне, крывацёк’, prasrava ’цячэнне вады’, лат. stràva ’цячэнне’. З іншай ступенню вакалізму: літ. srovė̃, strovė̃ ’цячэнне’, лат. stràva, strāve ’тс’, усх.-літ. sraujà, ст.-інд. girisravā ’горны паток’ (Міклашыч, 318; Траўтман, 279 і наст.; Фасмер, 3, 165). Параўн. у семантычных адносінах серб.-харв. ȍtok ’востраў’. Асаблівасці семантыкі слова востраў у бел. мове гл. Талстой, Геогр., 116 і наст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Únterlauf

m -(e)s, -läufe ні́жняе цячэ́нне, нізо́ўе (ракі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Óberlauf

m -(e)s, -läufe ве́рхняе цячэ́нне, вярхо́ўе (ракі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sog

m -s, -e ця́га; плынь, цячэ́нне (паветра, вады)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)