1) спалучэнне, узаемазвязанае размяшчэнне чаго-н. (напр. к. лічбаў);
2) перан.хітрыкі, загадзя абдуманы манеўр для дасягнення якой-н. мэты (спрытная к.);
3) сукупнасць аб’яднаных адной задумай прыёмаў, дзеянняў (напр. футбольная к., шахматная к.);
4) жаночая сарочка, якую надзяваюць непасрэдна пад сукенку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
dodge
[dɑ:dʒ]1.
v.i.
1) ухіля́цца (ад уда́ру), уніка́ць
2) выкру́чвацца; махлява́ць, хітрава́ць
to dodge a question — вы́круціцца ад адка́зу
2.
n.
1) рапто́ўны рух убо́к
2) informal вы́крут -у m., хі́трыкіpl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trick1[trɪk]n.
1. жарт; шту́чка; хі́трык;
childish tricks дзіця́чае сваво́льства;
play a trick on smb. падману́ць каго́-н.; пажартава́ць з каго́-н.;
by trick ашука́нствам, падма́нам;
tricks of fortune зме́нлівасць лёсу
2. спрыт, спо́саб, сакрэ́т;
all the tricks and turns усе́ прыёмы і хі́трыкі
3. фо́кус;
a trick of the light светлавы́ эфе́кт;
do tricks пака́зваць фо́кусы
♦
a bag/box of tricksinfml усяля́кія хі́трыкі;
be up to one’s (old) tricksinfml узя́цца за сваё;
do the trickinfml дабі́цца свайго́; дасягну́ць мэ́ты;
play a dirty trick on smb.infml падкла́сці каму́-н. свінню́;
the tricks of the trade сакрэ́ты прафе́сіі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
БІЯ́НКІ Віталь Валянцінавіч
(11.2.1894, С.-Пецярбург — 10.6.1959),
рускі пісьменнік. Вучыўся ў Петраградскім ун-це. Аўтар навук.-мастацкіх кніг для дзяцей пра прыроду, яе таямніцы, жыццё звяроў і птушак: «Лясная газета на кожны год» (1928, 11-е выд. 1969), «Краіна звяроў» (1935), «Нашы птушкі» (1938, выд. 1967) і інш., зб-каў апавяданняў «Заечыя хітрыкі» (1941), «Кулець» і іншыя апавяданні» (1953), «Выпадковыя сустрэчы» (1947), «Птушкі свету» (1960), а таксама аповесцяў і казак. Творы Біянкі на бел. мову перакладалі З.Верас, К.Кірэенка, С.Міхальчук, М.Цэлеш, А.Чаркасаў, А.Якімовіч і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГАФУ́Р ГУЛЯ́М
(сапр. Гулямаў Гафур Гулямавіч; 10.5.1903, Ташкент — 10.7.1966),
узбекскі пісьменнік. Нар. паэт Узбекістана (1963). Акад.АН Узбекістана (1943). Друкаваўся з 1923. У творах крытыкаваў перажыткі мінулага ў свядомасці і побыце людзей, сцвярджаў новую сав. рэчаіснасць (зб-кі вершаў «Дынама», 1931; «Іду з Усходу», 1943, Дзярж. прэмія СССР 1946; «Агні Узбекістана», 1947; «Шчасце роднай зямлі», 1951; «Вынік», апубл. 1967, Ленінская прэмія 1970; кн. прозы «Гумарыстычныя апавяданні», 1931; «Хітрыкі шарыяту», 1953 і інш.). На бел. мову творы Гафура Гуляма перакладалі Э.Агняцвет, А.Астрэйка, С.Гаўрусёў і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
камбіна́цыя
(лац. combinatio = злучэнне)
1) спалучэнне, узаемазвязанае размяшчэнне чаго-н. (напр. к. лічбаў);
2) перан.хітрыкі, загадзя абдуманы манеўр для дасягнення якой-н. мэты (напр. спрытная к.);
3) сукупнасць аб’яднаных адной задумай прыёмаў, дзеянняў (напр. шахматная к.);
4) жаночая сарочка, якую надзяваюць непасрэдна пад сукенку.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Schlich
m -(e)s, -e
1) лазе́йка
2) вы́крут, хі́трасць; pl інтры́гі
j-m auf die ~е kómmen* — раскры́ць [разве́даць] усе́хі́трыкі [выкрута́сы]
álle ~e kénnen* — ве́даць усе́ хады́ і вы́хады
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ка́верзня ’бесталковы, хлуслівы’, накаверзнічаць ’схлусіць’ засведчаны ў Барысаўскім р‑не (Жакава, Совещание по ОЛА, 1975, 199). Укр.каверза ’хітрыкі, штука’, каверзник не выглядае як народнае, аднак Грынчэнка з паметай «Лебед. у.» прыводзіць слова каверзякати ’верзці лухту’. Рус.каверза вядома ў літар. мове (з 1641) і ў гаворках: пск., асташ., цвяр.каверза ’пра чалавека, які прыносіць іншым непрыемнасці’, перм., алан., арх. ’пляткар, пляткарка’, валаг. ’штукар’, алан. ’назола’, смален.кавирзу сплесть ’схлусіць, сказаць плётку, узвесці паклёп’. Усх.-слав. утварэнне ад коверзати ’плесці’, гл. кавярзаць. Семантыка празрыстая, параўн. рус.сплетня, польск.plotki. Бел.каверзь ’лухта’ можна параўнаць з рус.пск., асташ., цвяр.каверзь ’дрэнь, брыдота’ (параўн. адзначанае на той жа тэрыторыі каверзяниться ’пэцкацца’), ’пра пустога, нікчэмнага чалавека’; бел.каверзня ’пра бесталковае, хлуслівае’ з рус.пск., асташ., цвяр.каверзня ’неверагоднае, або такое, якое не заслугоўвае даверу, апавяданне’. Гл. кавярзень.