трохступе́ньчаты, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох ступеней, частак. Трохступеньчатая ракета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыбра́хій, ‑я, м.

У антычным вершаскладанні — стапа з трох кароткіх складоў.

[Грэч. tribrachys.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыфто́нг, ‑а, м.

Спец. Спалучэнне трох галосных гукаў у адным складзе.

[Ад грэч. tri- — у складаных словах тры і phtongos — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трох 1: трёх‑трёх — пра трасенне (Юрч. СНЛ), трёх‑трёх — пра язду трушком (мсцісл., Нар. лекс.). Гукаперайманні, у аснове якіх ляжыць апакопа дзеяслова трохаць, гл. Магчыма, сюды ж трох-трох — калі нехта падпраўляе ношку (вязку галля, закручанае дзіця), якая спаўзла (полац., Нар. лекс.).

Трох 2 ‘трое’ (Сл. ПЗБ), ‘утрох (асобна аб мужчынах і аб жанчынах)’ (Мат. Маг. 2). Форма трох (тут Н. скл.) утворана ад формы М. скл. лічэбніка ст.-бел. трие, три, параўн. трьхъ (‘аб трох’). Відаць, адбылося гэта пад уплывам старапольскай мовы, дзе trzech (з М. скл.) пашырылася на лічэбнік Н. скл. (абазначала ‘тры’) з XIV ст. — па ўзоры скланення лічэбнікаў і прыметнікаў, у якіх Р. і М. скл. мелі агульную форму.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трайні́к, ‑а, м.

Спец.

1. Прадмет, які мае тры аднародныя часткі або які складаецца з трох частак. Патрубак-трайнік. Водаправодны трайнік.

2. Мера або прадмет, якія складаюцца з трох аднолькавых адзінак. Дошка-трайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохко́лерны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваёй афарбоўцы тры колеры або які складаецца з трох частак розных колераў. Трохколерны сцяг.

2. Спец. Які ўзнаўляе шматколерны адбітак пры дапамозе трох колераў. Трохколерная фатаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

trzyczęściowy

які складаецца з трох частак; трохчасткавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

3-D, three-D

[,Өri:ˈdi:]

adj.

стэрэаскапі́чны, у трох вымярэ́ньнях, трохвыме́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трохкла́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тры класы, складаецца з трох класаў. Трохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)