Трох- — першая частка складаных слоў трохгадо́вы, трохго́ддзе, трохмоўны, трохдзённы, трохсо́ты, трохчле́н і пад. (ГСБМ, Некр. і Байк.), трохро́жкі ‘вілы’ (ЛП), трохро́жка ‘рогі лася, прыстасаваныя пад вешалку’ (ТС). Паводле Станкевіча (Зб. тв., 2, 171), “штучная форма” Р. скл. ад тры (гл.) на месцы старой формы трый, якая дала тры — форму Р. скл., што “заўсёды засталася ў словах складаных, а ў нескладаных вельмі рэдка”, гл. трысцен, трыножак і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тро́х-чатырохдзённы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
тро́х-чатырохдзённы |
тро́х-чатырохдзённая |
тро́х-чатырохдзённае |
тро́х-чатырохдзённыя |
| Р. |
тро́х-чатырохдзённага |
тро́х-чатырохдзённай
тро́х-чатырохдзённае |
тро́х-чатырохдзённага |
тро́х-чатырохдзённых |
| Д. |
тро́х-чатырохдзённаму |
тро́х-чатырохдзённай |
тро́х-чатырохдзённаму |
тро́х-чатырохдзённым |
| В. |
тро́х-чатырохдзённы (неадуш.)
тро́х-чатырохдзённага (адуш.) |
тро́х-чатырохдзённую |
тро́х-чатырохдзённае |
тро́х-чатырохдзённыя (неадуш.)
тро́х-чатырохдзённых (адуш.) |
| Т. |
тро́х-чатырохдзённым |
тро́х-чатырохдзённай
тро́х-чатырохдзённаю |
тро́х-чатырохдзённым |
тро́х-чатырохдзённымі |
| М. |
тро́х-чатырохдзённым |
тро́х-чатырохдзённай |
тро́х-чатырохдзённым |
тро́х-чатырохдзённых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тры́-чаты́ры
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| ж. |
н. |
- |
| Н. |
тры́-чаты́ры |
тры́-чаты́ры |
тры́-чаты́ры |
| Р. |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
| Д. |
тро́м-чатыро́м |
тро́м-чатыро́м |
тро́м-чатыро́м |
| В. |
тро́х-чатыро́х (адуш.)
тры́-чаты́ры (неадуш.) |
тро́х-чатыро́х |
тры́-чаты́ры (неадуш.)
тро́х-чатыро́х (адуш.) |
| Т. |
трыма́-чатырма́ |
трыма́-чатырма́ |
трыма́-чатырма́ |
| М. |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
тро́х-чатыро́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тры́
лічэбнік, колькасны
|
мн. |
| - |
| Н. |
тры́ |
| Р. |
тро́х |
| Д. |
тро́м |
| В. |
тры́ (неадуш.)
тро́х (адуш.) |
| Т. |
трыма́ |
| М. |
тро́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
трыадзі́ны, -ая, -ае.
Які складаецца з трох частак, трох элементаў, што ўтвараюць адзінства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.
2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
трохбо́рства, -а, н.
Спартыўнае спаборніцтва па трох відах спорту ці па трох відах практыкаванняў у адным відзе спорту.
Лёгкаатлетычнае т.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трыно́жак, -жка, мн. -жкі, -жкаў, м.
Падстаўка на трох ножках, а таксама прыстасаванне рознага прызначэння, зробленае з трох палак, жэрдак і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тры́а, нескл., н.
1. Музычны твор для трох выканаўцаў (музыкантаў, спевакоў, танцораў) з самастойнымі партыямі для кожнага.
2. Ансамбль з трох выканаўцаў.
Т. баяністаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)