рэко́рд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Найлепшы вынік, дасягнуты ў працы, спорце.

Устанавіць сусветны р.

Пабіць чый-н. р.

Р. трываласці (перан.: вышэйшая ступень трываласці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

водазабяспе́чанасць, ‑і, ж.

Ступень забяспечанасці вадой зямлі, пасеваў і пад. Водазабяспечанасць зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́ктарства, ‑а, н.

1. Дзейнасць доктара, урача.

2. Вучоная ступень доктара навук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыеадчува́льнасць, ‑і, ж.

Ступень адчувальнасці арганізма (жывёльнага, расліннага) да ўздзеяння іанізуючых выпрамяненняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

субдаміна́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Чацвёртая ступень дыятанічнай гамы, ніжняя дамінанта.

[Ад лац. sub — пад і dominans — пануючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супраціўля́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць супраціўляцца; ступень супраціўлення чаму‑н. Супраціўляльнасць арганізма інфекцыям.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін аднаму органаў (дзяржаўных, партыйных, судовых і інш.).

Вышэйшыя інстанцыі.

Хадзіць па інстанцыях.

|| прым. інстанцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

promovíeren

1.

vt прысу́джваць вучо́ную ступе́нь (каму-н.)

2.

vi атры́мліваць вучо́ную ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

за́кіс, ‑у, м.

Спец. Ніжэйшая ступень акіслення хімічнага элемента. Закіс азоту. Закіс медзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)