Verbum

сузіра́нне, -я, н.

1. гл. сузіраць.

2. У філасофіі: працэс непасрэднага ўспрымання рэчаіснасці, пачатковая пачуццёвая ступень пазнання.

Ад жывога сузірання — да абстрактнага мыслення.

ско́расць, -і, мн. -і, скарасце́й, ж.

1. Ступень хуткасці руху, якога-н. дзеяння.

Вялікая с. у машыны.

С. выканання даручэння.

С. бегу.

2. Ступень хуткасці дастаўкі грузаў (спец.).

Пасажырская с.

3. У механіцы: адносіны пройдзенага целам шляху да адпаведнага прамежку часу (спец.).

Сярэдняя с.

Раўнамерная с.

|| прым. ско́расны, -ая, -ае і скарасны́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

моц, -ы, ж.

1. Трываласць, мацунак.

М. тканіны.

М. жалеза.

2. Фізічная сіла.

М. рук.

3. Праяўленне чаго-н.; сіла, ступень гэтага праяўлення.

Набрацца моцы.

4. Магутнасць, сіла.

М.

Узброеных Сіл.

5. Насычанасць, канцэнтрацыя.

М. тытуню.

6. У спалучэнні з прыметнікам або займеннікам з прыназоўнікам выражае найвышэйшую ступень праяўлення дзеяння.

Крычаць на ўсю м.

Працаваць на поўную м.

і³, выкл. (часта вымаўляецца працяжна).

Выражае высокую ступень якога-н. пачуцця: нязгоды, пярэчання і інш.

І-і-і, мае дарагія, усё гэта не так.

жахлі́вы, -ая, -ае.

1. Які выклікае жах, вельмі страшны.

Ж. выгляд.

Ж. крык.

2. Вельмі моцны (пра ступень інтэнсіўнасці).

Жахлівая эксплуатацыя.

|| наз. жахлі́васць, -і, ж.

ступе́ньчаты, -ая, -ае.

1. гл. ступень (у 2 і 6 знач.).

2. Размешчаны ступенямі (у 7 знач.).

С. спуск з гары.

|| наз. ступе́ньчатасць, -і, ж.