Разм. Абсыпаць пацалункамі. — Старая будзе так рада!.. Колькі ўжо дзён чакае!.. Сястрычкі на шыю пачэпяцца, выцалуюць!Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бяссме́ртнік, ‑у, м., зб.
Назва рада травяністых раслін з сухімі кветкамі, якія не вянуць; імартэль, сухацвет. Пад акном разросся куст бэзу, дацвіталі вяргіні і бяссмертнікі.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БЕЛАРУ́СКІ ВУЧЫ́ЦЕЛЬСКІ САЮ́З ГРО́ДЗЕНШЧЫНЫ,
гл.Гродзенская цэнтральная беларуская вучыцельская рада.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Sícherheitsrat
m -(e)s Ра́да [Саве́т] Бяспе́кі (у ААН)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Stáatsrat
m -es, -räte дзяржа́ўная ра́да, дзяржа́ўны саве́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Magistrát
m -(e)s, -e магістра́т, муніцыпа́льная ра́да
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГАРМАНІ́ЧНЫ РАД,
лікавы рад 1 + 1/2 + 1/3 + ... +1/n + ..., члены якога — лікі, адваротныя лікам натуральнага рада. Разбежнасць гарманічнага рада даказана Г.В.Лейбніцам (1673); асімптатычную формулу сумы першых яго n членаў атрымаў Л.Эйлер (1740); Sn=С+ ln n+εn, дзе С = 0,57721566... — пастаянная Эйлера; εn → 0 пры n → ∞. Кожны член гарманічнага рада (пачынаючы з 2-га) ёсць сярэдняе гарманічнае (гл.Сярэдняе) сваіх суседзяў (адсюль назва).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
rada
rad|a
ж.
1.рада; парада;
prosić o ~ę — прасіць парады;
2. (орган дзяржаўнай улады) савет, рада;
~a nadzorcza — кантрольны савет;
~a pracownicza — рабочы савет;
~a zakładowa — мясцовы камітэт, мясцовая рада;
Rada Republiki — Савет Рэспублікі;
Rada Najwyższa гіст. Вярхоўны Савет;
Rada Ministrów — Савет (рада) міністраў; кабінет міністраў;
Rada Bezpieczeństwa — Савет (рада) бяспекі;
3. (калектыўны орган) рада; нарада;
~a wojenna — ваенная нарада;
~a pedagogiczna — педагагічная нарада;
nie ma ~y — нічога не паробіш; няма рады
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бязлю́ддзе, ‑я, н.
Адсутнасць людзей. [Агата] ў душы рада была, што на такім марозным бязлюддзі трапіўся свой чалавек.Сабаленка.// Недахоп у патрэбных людзях. На бязлюддзі і поп — чалавек.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры́старанак, ‑нка, м.
Абл. Застаронак. У вачах стаяла чырванабокая малатарня, якая глытала сноп за снапом, апустошвала гумно да самага дна і ўжо дабіралася да апошняга рада ў прыстаранку.Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)