ban

[bæn]

1.

v.t., banned, banning

1) забараня́ць

2) пракліна́ць; кі́даць кля́тву на каго́

2.

n.

1) забаро́на f.

2) царко́ўны праклён, ана́тэма f.

3) прысу́д на выгна́ньне, пазбаўле́ньне право́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

смягчи́ть сов., прям., перен. змякчы́ць, памякчы́ць;

смягчи́ть ко́жу змякчы́ць ску́ру;

смягчи́ть свет абажу́ром змякчы́ць (памякчы́ць) святло́ абажу́рам;

смягчи́ть боль змякчы́ць (зме́ншыць) боль;

смягчи́ть пригово́р змякчы́ць (памякчы́ць) прысу́д;

смягчи́ть согла́сный звук лингв. змякчы́ць (памякчы́ць) зы́чны гук;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pluton, ~u

I м. вайск.

узвод;

pluton egzekucyjny — а) узвод, які выконвае смяротны прысуд; б) карны атрад ;

II м. хім.

плутоній

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заво́чны

1. юрыд Kontumáz-, Kontumaziál-;

заво́чны прысу́д Kontumáz(iál)urteil n -s, -e; Ábwesenheitsurteil n;

заво́чнае рашэ́нне Versäumnisurteil n;

2. Fern-;

заво́чнае навуча́нне Férnunterricht m -(e)s, Férnstudium n -s, -di¦en;

заво́чнае лячэ́нне Férnbehandlung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Spruch

m -(e)s, Sprüche

1) высло́ўе, сентэ́нцыя, пры́павесць

Sprüche máchen — выхваля́цца

2) юрыд. прысу́д

éinen ~ fällen — выно́сіць прыгаво́р

3) пры́тча; тэкст (з Бібліі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

суцяшэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. суцяшаць — суцешыць і стан паводле знач. дзеясл. суцяшацца — суцешыцца. Гаварыць у суцяшэнне. Выслухаць словы суцяшэння. □ Я сама шукала суцяшэння. Караткевіч. // звычайна мн. (суцяшэ́нні, ‑яў). Угаворы, спачувальныя словы. Я рад за вас быў. Я вам [таварышам] не зайздросціў. І вы суцяшэннямі не абражалі мяне. Панчанка. Ды ўжо суцяшэнні Сяргею не трэба, — адчуў ён сэрцам, Адчуў, што канец непазбежны, што піша хвароба прысуд. Жычка.

2. Тое, што суцяшае, дае супакаенне, палёгку. Аддаліліся ўсе тыя, з кім некалі спрачаўся, сварыўся, даводзіў сваё. Цяпер поўная яснасць і поўны спакой. Але ў гэтым мала суцяшэння. Шамякін.

3. перан. Занятак, прадмет, які прыносіць здавальненне, радасць. Кнігі — маё суцяшэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ткі, -ая, -ае; -так, -тка.

1. Невялікі па даўжыні; проціл. доўгі.

Кароткая сукенка.

Падстрыгчыся коратка (прысл.).

2. Непрацяглы ў часе; проціл. доўгі.

Кароткая нарада.

К. дзень.

Выступіць коратка (прысл.).

3. Сціслы, нешматслоўны.

Кароткае пісьмо.

Адказаць коратка (прысл.).

4. Рашучы, хуткі, суровы.

К. удар.

Прысуд ворагам к.

5. Які вымаўляецца хутка, адрывіста (пра гукі, склады).

6. Які характарызуецца няпоўнай формай.

Якасныя прыметнікі ў кароткай форме.

◊

Кароткая памяць у каго (неадабр.) — дрэнная, слабая памяць (звычайна ў таго, хто не хоча помніць, прыпомніць што-н.).

Кароткі завароткі у каго (разм.) — пра таго, хто дзейнічае рашуча, не задумваючыся.

Кароткі розум — пра слабы, невялікі розум.

На кароткай назе хто з кім — у добрых, сяброўскіх адносінах з кім-н.

Рукі кароткія ў каго (разм.) — няма магчымасці, сілы зрабіць што-н.

|| памянш. каро́ценькі, -ая, -ае (да 1—3 знач.; разм.).

|| наз. каро́ткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zaskarżyć

зак.

1. kogoпадаць скаргу на каго;

zaskarżyć kogo do sądu — падаць у суд на каго;

2. абскардзіць;

zaskarżyć wyrok — абскардзіць прысуд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

severe

[sɪˈvɪr]

adj.

1) суво́ры, суро́вы, стро́гі

a severe sentence — суро́вы прысу́д

2) цяжкі́

a severe illness — цяжка́я хваро́ба

3) во́стры, жо́рсткі

a severe criticism — во́страя кры́тыка

4) стро́гі, про́сты (пра прычо́ску, адзе́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pronounce

[prəˈnaʊns]

v.t.

1) вымаўля́ць (гу́кі, сло́вы); гавары́ць

2) выка́зваць меркава́ньне або́ пастано́ву

3) прызнава́ць

The doctor pronounced her cured — Ле́кар прызна́ў яе́ вы́лечанай

4) абвяшча́ць, публі́чна паведамля́ць

to pronounce sentence — абвясьці́ць прысу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)