гнаёк, гнайку, м.

Памянш. да гной. Палажы гнайку — будзе пшаніца на таку. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязры́б’е, ‑я, н.

Адсутнасць або недахоп рыбы. На бязрыб’і і рак — рыба. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісялёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і кісельны. Кісялёвая яда — да парогу хада. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наз’язджа́цца, ‑аецца; зак.

З’ехацца ў вялікай колькасці. Наз’язджалася гасцей з усіх валасцей. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Разм. Ураджай. Калі ўрод, дык і ўмалот. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́ма, -ы, ж.

1. Бацькаўшчына, родная краіна.

Абарона Радзімы.

2. Месца нараджэння, узнікнення, паходжання каго-, чаго-н.

Паехаць на сваю радзіму.

Радзіму, як і маці, не выбіраюць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

узгадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., каго-што.

Вырасціць, гадуючы, выхоўваючы.

Дзетак у. — не грыбоў назбіраць (прыказка). У. сад.

У. надзею (перан.).

|| незак. узгадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яд, -у, М я́дзе, м.

1. Рэчыва, здольнае выклікаць атручэнне, смерць.

Смяротны яд.

Пчаліны яд.

Яд сумненняў (перан.).

2. перан. Злосць, з’едлівасць.

Кожны гад мае свой яд (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

maxim

[ˈmæksɪm]

n.

1) сэнтэ́нцыя, ма́ксіма f., афары́зм -у m.; пры́казка f.

2) пры́нцып -у m.; пра́віла паво́дзінаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

агаро́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да агароднік. Воўк не пастух, а свіння не агародніца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)