пры́казка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Кароткае народнае выслоўе павучальнага зместу; народны афарызм.

Стаць прыказкай (пра каго-, што-н., што стала агульнавядомым з якога-н. боку).

2. Прыгаворка, зачын казкі.

Гэта п., а казка наперадзе.

|| прым. пры́казкавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

П. выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пры́казка ж.

1. посло́вица;

стаць ~кай — войти́ в посло́вицу;

2. при́сказка;

гэ́та п., а ка́зка напе́радзе — э́то при́сказка, а ска́зка впереди́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пры́казка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Устойлівае вобразнае выслоўе павучальнага зместу, якое носіць абагульняючы характар. Нічога ў спадчыну не даў мне бацька, Апроч вядомай прыказкі людской: «Менш гавары, а болей слухай, Сёмка». Глебка. «Ліслівае цяля дзве маткі ссе». Вы гэту прыказку напэўна чулі ўсе. Крапіва.

2. Прыгаворка, зачын казкі. Гэта прыказка, а казка наперадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́казка ж Spríchwort n -(e)s, -wörter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

proverb [ˈprɒvɜ:b]n. пры́казка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adage [ˈædɪdʒ] n. высло́ўе; пры́маўка, пры́казка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

при́сказка нар.-поэт., лит. пры́казка, -кі ж.;

э́то при́сказка, а ска́зка впереди́ гэ́та пры́казка, а ка́зка напе́радзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

przysłowie

н. прыказка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

посло́вица пры́казка, -кі ж.;

◊

войти́ в посло́вицу стаць пры́казкай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Spríchwort

n -(e)s, -wörter пры́казка, пры́маўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)