Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пры́казка, ‑і, ДМ ‑зцы; Рмн. ‑зак; ж.
1. Устойлівае вобразнае выслоўе павучальнага зместу, якое носіць абагульняючы характар. Нічога ў спадчыну не даў мне бацька, Апроч вядомай прыказкі людской: «Менш гавары, а болей слухай, Сёмка».Глебка.«Ліслівае цяля дзве маткі ссе». Вы гэту прыказку напэўна чулі ўсе.Крапіва.
2. Прыгаворка, зачын казкі. Гэта прыказка, а казка наперадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры́казкаж Spríchwort n -(e)s, -wörter
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)