downcast

[ˈdaʊnkæst]

adj.

1) скірава́ны нані́з, апу́шчаны до́лу (по́зірк)

2) прыгне́чаны, прыбі́ты, засму́чаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мінор ’музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі’, ’сумны, прыгнечаны настрой’ (ТСБМ). З рус. минор ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 84), якое з франц. mineure ’малая тэрцыя’, ’сумны’ ці з італ. minore ’тс’, якое з лац. minor ’меншы’. Слова магло прыйсці і праз польск. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

меланхо́лія, ‑і, ж.

1. Сумны настрой, нуда, туга. На сэрца наплыла крыўда, якая ўсё часцей і часцей псавала [Шалюту] настрой, наводзіла на яго цяжкую непазбыўную меланхолію. Дуброўскі.

2. Псіхічнае расстройства, якому характэрны прыгнечаны стан, беспрычынныя страхі, недарэчныя ідэі.

•••

Чорная меланхолія — вельмі дрэнны настрой, туга, якая гняце бесперастанку.

[Ад грэч. mélas — чорны і cholē — жоўць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dismal

[ˈdɪzməl]

adj.

1) цёмны, пану́ры

2) су́мны, прыгне́чаны; няшча́сны

3) змро́чны, цяжкі́; прыгнята́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэпрэ́сія​1

(лац. depressio = прыгнечанне)

1) прыгнечаны псіхічны стан чалавека;

2) біял. рэзкае паніжэнне колькасці асобін папуляцыі або віду;

3) прамысловы і гаспадарчы застой у краіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

heaviness [ˈhevɪnəs] n.

1. ця́жкасць

2. гру́знасць, няўклю́днасць;

heaviness of movement няўклю́днасць ру́хаў

3. мару́днасць; вя́ласць

4. дэпрэ́сія, прыгне́чаны стан;

a sense of heaviness ця́жкае пачуццё

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

міно́р, ‑у, м.

1. Спец. Музычны лад, акорд якога грунтуецца на малой тэрцыі; проціл. мажор.

2. перан. Разм. Сумны, прыгнечаны настрой. Рэзкім пераходам у мінор аўтар уводзіць слухача ў кола новых настрояў. «ЛіМ». [Паэты] прымушаюць гучаць слова адначасова і ў мажоры і ў міноры, і сурова-драматычна і мякка-лірычна. Лойка.

[Іт. minore, ад лац. minor — меншы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міно́р

(іт. minore, ад лац. minor = меншы)

1) музычны лад, у аснове якога ляжыць малое (мінорнае) трохгучча, мае цёмную афарбоўку гучання (проціл. мажор);

2) перан. сумны, прыгнечаны настрой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

загна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад загнаць.

2. у знач. прым. Змучаны, стомлены яздой, пагоняй і пад. Загнаны конь. Загнаны воўк.

3. перан.; у знач. прым. Забіты, запалоханы, прыніжаны. Бедны хлопчык быў загнаны, У бацькоў нялюбы сын. Колас. // Заняволены, прыгнечаны. Загнанае слова, ты, роднае слова. Грымні ж над радзімай зямлёй. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уби́тый

1. (умерщвлённый) забі́ты, мног. пазабіва́ны;

2. перен. (уничтоженный) зні́шчаны;

3. перен. (глубоко огорчённый чем-л., приведённый в отчаяние) прыбі́ты, прыгне́чаны, прыве́дзены ў ро́спач; (ошеломлённый) ашало́млены;

4. перен. (потраченный на что-л.), разг. патра́чаны; (издержанный — ещё) расхо́даваны, вы́даткаваны; (о времени) змарнава́ны;

5. (уплотнённый, утрамбованный) разг. убі́ты, утрамбава́ны;

6. (покрытый) карт., разг. пабі́ты;

7. (выражающий огорчение, отчаяние, подавленность) прыгне́чаны, прыбі́ты, су́мны;

уби́тый вид прыгне́чаны (су́мны) вы́гляд;

8. сущ. забі́ты, -тага м.;

у проти́вника большо́е коли́чество уби́тых у праці́ўніка вялі́кая ко́лькасць забі́тых;

◊

спит как уби́тый спіць як забі́ты;

молчи́т как уби́тый маўчы́ць як забі́ты;

хо́дит как уби́тый хо́дзіць прыгне́чаны (прыбі́ты, су́мны);

уби́тый го́рем прыгне́чаны (прыбі́ты) го́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)