Bock

m -(e)s, Böcke

1) казёл; бара́н

éinen ~ háben — упа́рціцца

2) ко́злы

3) бык (маста)

◊ éinen ~ schíeßen* — разм. даць ма́ху, зрабі́ць про́мах [памы́лку]

◊ den ~ zum Gärtner máchen — пусці́ць казла́ ў агаро́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БІЯТЛО́Н

(ад бі... + грэч. athlon спаборніцтва, барацьба),

від спорту, сучаснае зімовае двухбор’е: камбінацыя лыжнай гонкі са стральбой з вінтоўкі на некалькіх агнявых рубяжах (стоячы і лежачы). Праводзяцца індывід. гонкі на 7,5 і 15 км (жанчыны) і 10 і 20 км (мужчыны); камандныя эстафеты 3 х 7,5 км (жанчыны) і 4 х 7,5 км (мужчыны). У гонках на 15 і 20 км за кожны промах на агнявых рубяжах да асн. часу, які паказаў у гонцы спартсмен, дадаецца 1 штрафная мінута. У гонках на 7,5 і 10 км і ў эстафетах за промахі прадугледжаны штрафныя кругі (да 250 м). У эстафетных гонках пры стральбе прадугледжаны таксама па 3 запасныя патроны.

Біятлон вядомы з 1920-х г. у Скандынавіі і альпійскіх краінах як гонкі ваен. патрулёў з кіданнем гранат і стральбой. У 1950-я г. трансфармаваўся ў сучасны від спорту і стаў пашыраны ў інш. краінах. З 1948 дзейнічае Міжнар. саюз сучаснага пяцібор’я і біятлона (УІМБ). У праграме Алімпійскіх гульняў з 1960, у жанчын з 1992, чэмпіянаты свету з 1958, праводзяцца спаборніцтвы на Кубкі свету, Еўропы.

На Беларусі развіваецца з 1961. Гал. спарт. база — «Раўбічы», дзе праводзіліся чэмпіянаты свету, этапы Кубка свету і інш. міжнар. спаборніцтвы па біятлоне. З бел. майстроў біятлона найб. поспеху дасягнула С.Парамыгіна. У складзе зборнай СССР чэмпіёнамі свету па біятлоне былі бел. спартсмены Ю.Калмакоў (1974), у спаборніцтвах юніёраў В.Талкачоў (1969), М.Правалоцкі (1976). Жаночая каманда Беларусі (І.Какуева, Парамыгіна, Н.Пермякова, Н.Рыжанкова) — чэмпіён свету 1994 ў каманднай гонцы, пераможца этапаў Кубка свету. Мужчынская зборная Беларусі (П.Івашка, А.Папоў, А.Рыжанкоў, В.Сашурын) — чэмпіён свету 1996 у каманднай гонцы.

М.А.Дубіцкі.

т. 3, с. 178

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заўва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. каго-што. Успрыняць якімі‑н. органамі пачуццяў; убачыць, адчуць, пачуць. Заўважыць святло. Не заўважыць холаду. □ Праз пяць хвілін падняўся агонь з зямлі ў некалькіх месцах. На зямлі льга стала заўважыць хвойную іголку. Чорны. [Марынка] ўстала, паправіла сукенку, і Паходня.. ссутуліўся, некалькі здзіўлены, што яна як бы і не заўважыла яго слоў. Хадкевіч. // Разгледзець, падмеціць, зрабіць якое‑н. назіранне. Сябры не заўважылі маёй разгубленасці толькі таму, што якраз у гэты момант аднекуль здалёк пачуліся выбухі. Карпюк.

2. каго-што. Звярнуць асаблівую ўвагу на каго‑, што‑н. Што іменна ён быў павінен зрабіць — гэтага Васіль пакуль не ведаў, але быў упэўнены, што зробіць шмат, што яго заўважаць і па-сапраўднаму ацэняць. Шашкоў.

3. каго-што. Адзначыць, запомніць па якіх‑н. прыметах. — Заўваж месца і ідзі скажы, што тут ляжыць ранены палкоўнік. Чорны. — Раю заўважыць гэту расліну, — са смехам сказаў Мірон, — табе яна можа спатрэбіцца. Маўр.

4. Выказаць думку, уставіць заўвагу ў час размовы з кім‑н. — Трэба залічыць дзеда ў рады Чырвонай Арміі і выдаць яму стрэльбу, як чырвонаармейцу, — не то жартліва, не то сур’ёзна заўважыў адзін з ротных камандзіраў. Колас. // каму. Зрабіць заўвагу, выгаварыць за які‑н. промах, памылку, недахоп. — Павінен вам заўважыць, — спыніў .. [Кац] кліента, які ўжо збіраўся выходзіць з рэстарана, — вы непрыстойна паводзілі сябе. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schéibe

f -, -n

1) дыск, круг, ко́ла

2) шы́ба, шы́біна

3) лу́стачка, скі́б(к)а

etw. in ~en schnéiden* — нараза́ць лу́стачкамі [скі́бачкамі]

4) вайск. мішэ́нь

nach der ~ schíeßen* — страля́ць па мішэ́ні

5) тэх. ша́йба

6) со́ты

ja ~ ! — разм. не вы́йшла!; про́мах!

◊ da kann man sich éine ~ (davón) ábschneiden — ≅ тут ёсць чаму́ павучы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

miss

I [mɪs]

1.

v.t.

1) не пацэ́ліць, ня тра́піць у цэль

to miss a nail — ня тра́піць у цьвік

2) to miss a train — спазьні́цца на цягні́к

3)

а) He missed his music lesson today — Ён сёньня прапусьці́ў ле́кцыю му́зыкі

б) to miss an opportunity — прапусьці́ць наго́ду

в) to miss a mistake — прапусьці́ць памы́лку

4) to miss the point of a remark — не зразуме́ць сэ́нсу заўва́гі

5) ухіля́цца, уніка́ць

6) сумава́ць, тужы́ць па кім-чым

I miss my mother — Я суму́ю па ма́ці

2.

v.i.

не пацэ́ліць, ня тра́піць

3.

n.

1) про́мах -у m.

2) стра́та f., недахо́п -у m.

II [mɪs]

n., pl. misses

дзяўчы́на f., неза́мужняя жанчы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нело́вкость

1. (свойство, качество) няспры́тнасць, -ці ж.; няўме́ласць, -ці ж.; нязгра́бнасць, -ці ж.; няскла́днасць, -ці ж.; няёмкасць, -ці ж., нязру́чнасць, -ці ж., невыго́днасць, -ці ж.; няўда́чнасць, -ці ж., няўда́ласць, -ці ж.; нятра́пнасць, -ці ж.;

нело́вкость движе́ний нязгра́бнасць ру́хаў; см. нело́вкий;

2. (неудачный поступок) няёмкасць, -ці ж.; (промах) прама́шка, -кі ж.; няёмкі (няўда́лы) учы́нак;

допусти́ть ряд нело́вкостей дапусці́ць шэ́раг прама́шак (няўда́лых учы́нкаў);

3. (чувство стеснительности) няёмкасць, -ці ж., нязру́чнасць, -ці ж.; (смущение) збянтэ́жанасць, -ці ж.; (стыд) со́рам;

почу́вствовать нело́вкость адчу́ць няёмкасць (со́рам).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schuss

I

m -es, Schüsse

1) стрэл, вы́страл

ein schárfer ~ — ме́ткі стрэл; вы́страл баявы́м патро́нам

ein blínder ~ — халасты́ стрэл; шальна́я ку́ля

éinen ~ ábfeuern [ábgeben*, tun*] — зрабі́ць стрэл, вы́страліць

es fiel ein ~ — разда́ўся стрэл

Schüsse knállen [kráchen, knáttern] — раздарцца стрэ́лы

ein ~ ins Bláue — про́мах

2) спарт. мо́цны ўда́р

ein ~ ins Tor — уда́р па варо́тах (футбол)

◊ die Sáche kommt in ~ — спра́ва зру́шылася

die Sáchen in ~ hálten* — трыма́ць рэ́чы ў по́ўным пара́дку

II

m -es, Schüsse

невялі́кая по́рцыя [до́за], кры́ху

kéinen ~ Púlver wert sein — быць ні гро́ша не ва́ртым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дарава́ць

1. сов. прости́ть; извини́ть; (грехи — ещё) отпусти́ть;

дарэ́мна дарава́лі яму́ гэ́ты зло́сны ўчы́нак — напра́сно прости́ли ему́ э́тот зло́стный просту́пок;

гэ́тага не́льга д. — э́того нельзя́ прости́ть;

гэ́ты про́мах мы мо́жам яму́ д. — э́ту опло́шность мы мо́жем ему́ прости́ть (извини́ть);

вы мне дару́йце за маю́ нетакто́ўнасць — вы меня́ извини́те за мою́ нетакти́чность;

д. грахі́ — прости́ть (отпусти́ть) грехи́;

2. сов. (наградить) дарова́ть; пожа́ловать;

д. зняво́ленаму во́лю — дарова́ть заключённому свобо́ду;

д. гра́мату — дарова́ть гра́моту; пожа́ловать гра́мотой;

3. несов. (вину, обиду) проща́ть; (не ставить в вину — ещё) извиня́ть; (грехи — ещё) отпуска́ть;

4. несов. (награждать) дарова́ть; жа́ловать;

5. несов., см. дары́ць I 1;

◊ дару́й(це) — вводн. сл. прости́(те); винова́т; прошу́ проще́ния; извини́те;

д. жыццё — дарова́ть жизнь;

дару́й бо́жа — поми́луй бог, прости́ го́споди;

апо́шняе дару́й — после́днее прости́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́ба ​1, ‑ы, ж.

1. Памылка, промах, недахоп. Агульная хіба мовы нашых газет.. вось у чым. Мы абавязкова хочам слова ў слова перакласці кожны сказ з рускай мовы. Лужанін. Доўга пасля таго Аўсееў самотна перажываў свае жыццёвыя хібы. Быкаў. Юнацтва! Гарачае, поўнае запалу, у каго з людзей ты праходзіла без хібаў? Сіняўскі.

2. Пра фізічны недахоп. — Калі ў чалавека ёсць якая-небудзь хіба з вокам, то за гэтае няшчасце нават і хуліган не будзе чалавека абсмейваць. Чорны.

хі́ба ​2, часціца.

1. Ужываецца ў пытальных сказах, якія выражаюць сумненне ў чым‑н., недавер да чаго‑н., здзіўленне чым‑н., і па значэнню вельмі блізкія да слоў: «няўжо», «можа быць». — Хіба гэта мячык? — здзівілася бабка, калі дзед вярнуўся дамоў з магазіна. Юрэвіч. [Рабочы:] Мая дачушка вывучыла чатыры [мовы].. Трэба ж і мне не вельмі адстаць ад яе. Хіба я няправільна разважаю? Дубоўка. — А вы хіба бачылі Уладзіміра Ільіча? — спытаў я. — Як жа. І не адзін раз! — адказаў камбрыг. Дзенісевіч. // (звычайна ў спалучэнні са словамі «можна», «магчыма» і асабовымі формамі дзеясл. «магчы»). Ужываецца ў рытарычным пытанні, якое заключае адмоўны адказ. Хіба можна так рабіць? □ Пасля снедання Івана пахіліла да сну. Ён цэлую ноч быў на начлезе, а хіба там заснеш! Чарнышэвіч.

2. Ужываецца ў пытальных сказах для выражэння няўпэўненасці ў неабходнасці якога‑н. дзеяння і блізка па значэнню словам: «можа быць», «не варта». Хіба схадзіць мне да доктара? □ Хіба можна пісьменніка падганяць? Розныя фактары могуць уплываць на плённасць яго працы. «ЛіМ».

3. (звычайна ў спалучэнні са словамі «толькі», «што»). Ужываецца для надання адцення абмежаванасці, дапушчэння, магчымасці чаго‑н. Там ніхто не пройдзе, хіба толькі звер прабярэцца. □ Конь ішоў памалу, хіба толькі з горкі прыбаўляў ходу. Колас. Выдавалі хіба толькі вочы — праніклівыя, пільныя, гарачыя, у іх палаў агонь, і яго цяжка было прыхаваць. «Звязда». Дзед развёў рукамі: — Якая ў мяне зброя, пан гарадавы. Хіба што адна папруга на штанах... Якімовіч.

хі́ба ​3, злучн.

1. уступальна-абмежавальны. Ужываецца ў спалучэнні са словамі «толькі», «што» і без іх для выражэння абмежавання ў значэнні: «акрамя таго, што...»; «можа быць, толькі...». Рэдка, хіба толькі ў штучных пасадках, убачыш тут піхту, лістоўніцу, кедр, з хвойных парод абжыліся ў гэтых мясцінах толькі сасна ды елка. Гавеман. Хіба што дзяцел па сухадрэвіне застукоча, дык мы [сяляне] з такім лёскатам звыкліся. Новікаў.

2. умоўны. Ужываецца для выражэння супрацьпастаўлення з адценнем умоўнасці ў значэнні: «калі не...», «калі толькі не...». Абавязкова прыйду, хіба толькі затрымаюць.

хі́ба ​4, выкл.

Ужываецца з пытальнай інтанацыяй і выражае сумненне, недавер. [Алесь:] — Ты робіш мне балюча. А я помню цябе. [Майка:] — Хіба? Караткевіч.

хіба́ ​1, часціца.

Тое, што і хі́ба ​2.

хіба́ ​2, злучн.

Тое, што і хі́ба ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіба

I (хі́ба) сущ., ж.

1. погре́шность; упуще́ние ср.; про́мах м.; пробе́л м.;

хі́бы ў пра́цы — погре́шности (упуще́ния, про́махи) в рабо́те;

хі́бы ў ве́дах — пробе́лы в зна́ниях;

2. изъя́н м.; поро́к м.; недоста́ток м.;

во́ка з хі́бай — глаз с изъя́ном

II (хі́ба) частица

1. ра́зве; (при вопросе с оттенком удивления, недоверия — ещё) ли (ставится после слова, к которому относится); бу́дто;

х. ён ужо́ прые́хаў? — ра́зве он уже́ прие́хал?;

х. ма́ла ў нас людзе́й! — ма́ло ли у нас люде́й!; бу́дто ма́ло у нас люде́й!;

х. не так? — ра́зве не так?; не так ли?; бу́дто не так?;

2. (может быть) ра́зве; также переводится при отрицательном обороте частицей ли;

х. схадзі́ць мне да до́ктара? — ра́зве сходи́ть (не сходи́ть ли) мне к врачу́?;

3. (при выражении ограничения) ра́зве; (со словом толькі — ещё) ра́зве то́лько, ра́зве что;

выдава́лі яго́ х. то́лькі во́чы — выдава́ли его́ ра́зве то́лько глаза́;

4. (в отрицательном предложении) и́ли (иль); ра́зве;

х. ты не чуў пра гэ́та? — ра́зве (и́ли, иль) ты не слы́шал об э́том?

III (хі́ба) союз условный ра́зве; (со словом толькі — ещё) ра́зве то́лько;

абавязко́ва прыйду́, х. то́лькі затрыма́юць — обяза́тельно приду́, ра́зве то́лько (ра́зве) заде́ржат;

◊ х. што — ра́зве то́лько

IV (хі́ба) межд. о́й-ли

V (хіба́) частица, см. хі́ба II

VI (хіба́) союз, см. хі́ба III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)