рамбу́рс

(фр. rembourser = вяртаць затраты)

аплата купленага тавару, як правіла, праз пасрэдніцтва банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брашу́ра, ‑ы, ж.

Неперыядычнае выданне ў выглядзе некалькіх збрашураваных лістоў друкаванага матэрыялу аб’ёмам звыш чатырох, але не больш чым 48 старонак, як правіла, у вокладцы. Стол увесь час быў завалены разгорнутымі кнігамі, брашурамі, даведнікамі і сшыткамі. Дуброўскі.

[Фр. brochure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгламента́цыя

(фр. réglementation, ад лац. regula = правіла)

падпарадкаванне ўстаноўленым правілам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

the unities

пра́віла адзі́нства ча́су, месца й дзе́яньня (у клясы́чнай дра́ме)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

transgression

[trænsˈgreʃən]

n.

1) парушэ́ньне пра́віла

2) праві́ннасьць f.; грэх граху́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кано́н

(гр. kanon = норма, правіла)

1) асноўнае правіла, палажэнне якога-н. напрамку, вучэння (напр. царкоўныя каноны, каноны класіцызму);

2) тое, што з’яўляецца традыцыйнай, абавязковай нормай (напр. тэхнічныя каноны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

граматы́чны grammátisch, grammatikálisch;

граматы́чны лад мо́вы лінгв. der grammátische [grammatikálische] Áufbau der Spráche;

граматы́чная памы́лка grammátischer Féhler;

граматы́чнае пра́віла grammátische [grammatikálische] Régel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

canon [ˈkænən] n.

1. кано́н; царко́ўны зако́н

2. афіцы́йны спіс кніг Бі́бліі

3. fml пра́віла, станда́рт;

the canons of good taste пра́вілы до́брага то́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АНТРАПАЦЭНАЛО́ГІЯ

(ад антрапа... + цэна... + ...логія),

раздзел экалогіі чалавека, які вывучае ўзаемаадносіны згуртавання людзей з навакольным асяроддзем (як правіла, у вузкарэгіянальных межах).

т. 1, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паразітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Быць паразітам, весці жыццё паразіта (у 1 знач.). Паразітуе [амяла], як правіла, на лісцевых дрэвах, хоць можа быць і на хвойных, пераважна на сасне. «Полымя».

2. Жыць з чужой працы, жыць паразітам (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)