адно́сны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца пры параўнанні, супастаўленні з чым-н., правільны толькі пры пэўных умовах.

А. поспех.

Зіма адносна (прысл.) цёплая.

Адносная прыгажосць.

2. У мовазнаўстве: які паказвае адносіны паміж чым-н., да чаго-н.

А. прыметнік.

А. займеннік.

|| наз. адно́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hugely [ˈhju:dʒli] adv. ве́льмі, выклю́чна;

hugely successful які́ мае вялі́кі по́спех;

hugely pleased стра́шна задаво́лены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Erfólg

m -(e)s, -e по́спех; вы́нік

ein dúrchschlagender ~ — по́ўны по́спех

mit ~ — з по́спехам

~e zéitigen — дава́ць вы́нікі

etw. zum ~ bríngen* — дасягну́ць по́спеху ў чым-н.

den ~ áusbauen [áusweiten] — разві́ць по́спех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bómbenerfolg

m -(e)s, -e разм. ашаламля́льны по́спех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гандыка́п, ‑а, м.

1. Спаборніцтва, пры якім слабейшаму праціўніку для ўраўнаважання танцаў на поспех аддаецца перавага ва ўмовах (змяншэнне дыстанцыі, нагрузкі і пад.).

2. Скачкі, у якіх удзельнічаюць коні розных узростаў і вартасцей.

[Англ. handicap.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прагрэ́с ’рух наперад, пераход на больш высокую ступень развіцця’ (ТСБМ). Запазычанне XIX ст. (Гіст. лекс., 250) з рус. прогре́сс ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 97), дзе праз польск. progress або ням. Progress < лац. progressus ’поспех’ (Фасмер, 3, 372).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wygrana

ж.

1. выйгрыш; выйгранка;

2. перан. поспех

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хіт

(англ. hit = удача, поспех)

вельмі модная песня, спектакль, фільм, кніга і г.д., што карыстаюцца поспехам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

big time [ˈbɪgtaɪm] п. infml the big time шу́мны по́спех;

a big time singer выда́тны спява́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

screaming [ˈskri:mɪŋ] adj.

1. прані́злівы, рэ́зкі, вісклі́вы, віскатлі́вы

2. незвыча́йны, надзвыча́йны;

a screaming success ашаламля́льны по́спех

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)