абшла́г

(ням. Abschlag)

адварот на канцы рукава; наогул ніжняя частка рукава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́кія

(балг. ракия)

слівавая або наогул фруктовая гарэлка ў паўднёвых славян.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fleet Street [ˈfli:tˌstri:t] n. Фліт-стрыт (вуліца ў Лондане, дзе раней знаходзіліся рэдакцыі большасці брытанскіх газет. Цяпер ужываецца ў сэнсе “брытанскія газеты наогул”)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dúrchgängig

1.

a прахадны́; агу́льны, суцэ́льны

2.

adv нао́гул, усю́ды, скрозь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пакаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. Пачаць каціцца.

Мяч пакаціўся па падлозе.

2. На спуску: упасці, круцячыся; наогул упасці рэзка, адразу (разм.).

Чалавек аступіўся і пакаціўся з абрыву.

◊

Пакаціцца са (ад) смеху (разм.) — гучна і нястрымна рассмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трапе́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

У манастыры — абедаць, вячэраць. // Уст. і кніжн. Наогул абедаць, вячэраць, а таксама баляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Спец. Гукавая арганізацыя паэтычнай мовы (гукавая інструментоўка, эўфанія); наогул — гукавы бок мовы.

[Ад грэч. phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БЕЛЕТРЫ́СТЫКА

(ад франц. belleslettres мастацкая літаратура),

у шырокім сэнсе слова — маст. л-ра наогул, у больш вузкім і ўжывальным — мастацкая проза (у адрозненне ад паэзіі і драматургіі). У сучасным разуменні — нескладаныя празаічныя творы займальнага характару, якія проціпастаўляюцца сур’ёзнай л-ры.

т. 3, с. 76

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэбю́т, -у, М -бю́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Першае выступленне на сцэне або наогул у якой-н. дзейнасці.

Д. у оперным тэатры.

Д. маладога паэта.

2. Пачатак шахматнай або шашачнай партыі.

Адкрыты д.

|| прым. дэбю́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́кта, -ы, ДМ -кце, мн. -ы, сект і -аў, ж.

1. Рэлігійнае аб’яднанне, што адасобілася ад якога-н. веравучэння і супрацьстаіць яму.

С. духабораў.

2. перан. Наогул група асоб, якая замкнулася ў сваіх вузкіх, дробязных інтарэсах (неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)