ука́зывать несов.

1. (показывать) пака́зваць; (обращать внимание, отмечать — ещё) зазнача́ць; (называть) называ́ць;

2. (разъяснять) раска́зваць, растлума́чваць; (давать наставления, учить — ещё) ука́зваць, навуча́ць;

3. (устанавливать, определять, называть, намечать) вызнача́ць, прызнача́ць, называ́ць; см. указа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

preach

[pri:tʃ]

v.

1) прапаве́даваць

to preach the Gospel — прапаве́даваць Эва́нгельле, навуча́ць Эва́нгельлю

2) каза́ць каза́ньне

3) павуча́ць, дава́ць павуча́льныя пара́ды, настаўле́ньні, закліка́ць да чаго́-н.

He preached patience and moderation — Ён мо́цна закліка́ў да цярплі́васьці й памярко́ўнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шпігава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

1. Утыкаць невялікія кавалачкі шпігу ў спецыяльна зробленыя надрэзы, начыняць што‑н. шпігам. Шпігаваць цяляціну. Шпігаваць зайца.

2. перан. Разм. Заўзята навучаць, паведамляць каму‑н. вялікую колькасць інфармацыі (звычайна неадабральна). На Рышальеўскай сустрэлася домаўласніца, бэйбуса якой паўгода шпігаваў.. [Іван Іванавіч] для гімназіі арыфметыкай і граматыкай. Мехаў.

3. перан. Разм. Многа раз паўтараць што‑н. каму‑н. з мэтай убіць у галаву. Між варожымі групамі часта ўзнікалі спрэчкі. Лявон не прымаў у іх удзелу, а гледзячы на яго, маўчаў і Гардыенка. Ён толькі шпігаваў сваіх ганчакоў, і яны стараліся. Чарнышэвіч. — Давай! Круці! Марудзіш дужа ты! — Шпігуюць [браты] Увесь час шафёра. Корбан.

4. Спец. Абшываць што‑н. ворсам, пянькой. Шпігаваць ветразь. Шпігаваць мату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coach

[koʊtʃ]

1.

n.

1) карэ́та f.

2)

а) пасажы́рскі ваго́н

б) турысты́чны аўто́бус

в) турысты́чная кля́са (на самалёце)

3) трэ́нэр -а, інстру́ктар -а, рэпэты́тар -а m.

a drama coach — тэатра́льны інстру́ктар

a music coach — музы́чны інстру́ктар

2.

v.

1) трэнірава́ць

2) навуча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drill

I [drɪl]

1.

n.

1) сьвярдзёлак -ка, сьве́рдзел -ла m.; сьвідрава́льны стано́к

2) фізкульту́рныя практыкава́ньні, трэніро́ўка f.; муштра́ f.

3) пра́ктыка f.

2.

v.t.

1) сьвідрава́ць; буры́ць

2) муштрава́ць; навуча́ць, удаўбля́ць

II [drɪl]

1.

n.

1) радава́я се́ялка

2) радо́к -ка́ m. (для се́яньня)

2.

v.t.

се́яць радка́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вучы́ць, вучу, вучыш, вучыць; незак.

1. каго. Перадаваць каму‑н. веды, навыкі, звычкі. Вучыць дзяцей чытаць і пісаць. Вучыць сына плаваць. Вучыць гаспадарыць. □ Саўка вучыць Фільку закідваць блешню. Жычка. // без дап. Быць настаўнікам, працаваць у школе.

2. што. Вывучаць, засвойваць, запамінаць. Вучыць урок. Вучыць верш на памяць. □ [Дзядзька Антось:] — Нясі, Косцік, кнігу, будзем вучыць літары. С. Александровіч.

3. каго. Навучаць, настаўляць; выхоўваць. Вучыць шанаваць старэйшых. □ — Не чапайся ты з імі, няхай іх, — вучыла Зося свайго хлопца. Брыль. [Вінке:] — Вучы ты дзяцей так, каб яны ўжо з маленства ненавідзелі вайну і тых, хто яе жадае. Шамякін. // Разм. Караць, біць. [Кароль:] — Знаць, табе не змагла маці розуму даць, Мала бацька вучыў пугаўём. Танк.

4. каго. Даваць адукацыю, магчымасць набыць прафесію. Вучыць сыноў у інстытуце.

5. з дадан. сказам. Абгрунтоўваць, развіваць якую‑н. тэорыю, думку, погляд і пад. Марксізм-ленінізм вучыць, што свядомасць чалавека ёсць прадукт яго грамадскага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinprägen

1.

vt

1) вы́гравіраваць, выбі- ва́ць

sich (D) etw. ~ — захава́ць што-н. у па́мяці, запо́мніць што-н.

díese Wórte prägten sich ihm gut ein — гэ́тыя сло́вы яму́ до́бра запо́мніліся

2) навуча́ць, перако́нваць

2.

(sich) запо́мніцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uczyć

незак.

1. czego вучыць, навучаць чаму;

uczyć kogo matematyki (polskiego) — вучыць каго матэматыцы (польскай мове);

2. выкладаць;

uczyć w podstawówce — выкладаць у сярэдняй школе;

3. павучаць;

nie ucz ojca dzieci robić — не вучы акуня (качаня) плаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lesson

[ˈlesən]

1.

n.

1) ле́кцыя f., уро́к -у m.

to give a music lesson — дава́ць ле́кцыю му́зыкі

to prepare a Belarusian lesson — падрыхто́ўваць ле́кцыю белару́скае мо́вы

2) наву́ка, наву́чка f.

Let this be a lesson to you — Хай гэ́та бу́дзе для вас наву́кай

3) Figur. ната́цыя f., настаўле́ньне n.

2.

v.t.

1) дава́ць ле́кцыі, вучы́ць

2) Figur. рабі́ць вымо́ву, настаўля́ць, навуча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падаць каплямі. Зямля была мокрая, з дрэў капала вада. Маўр. / у безас. ужыв. Удзень капала са стрэх, у зацішку зусім па-веснавому прыгравала сонца. С. Александровіч.

2. Ліць, наліваць каплямі. Капаць лякарства. // Разліваць каплі чаго‑н. на што‑н. Капаць салам на настольнік.

3. перан.; на каго. Разм. Даносіць, нагаворваць. Капаць на суседзяў.

•••

За каўнер не капае — няма падстаў спяшацца; паспеецца.

Капаць на мазгі каму — настаўляць, навучаць.

капа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак., што.

1. Пераварочваючы і разбіваючы верхні слой глебы (звычайна лапатай), размякчаць, рыхліць зямлю; ускопваць. Капаць агарод. □ Хлапчукі капалі зямлю і насілі перагной. Васілевіч. // Выбіраючы, выкідваючы зямлю, рабіць паглыбленне. Капаць яму. □ Дзесяткі і сотні тысяч жыхароў сталіцы, пачалі капаць акопы, супрацьтанкавыя равы, будаваць надаўбні, каб перагарадзіць ворагу дарогу да сталіцы. Паслядовіч.

2. Выконваць, даставаць што‑н. з зямлі. Капаць бульбу. □ Улетку [людзі] збіралі грыбы і ягады, капалі карэнне. Якімовіч. // Рыючы зямлю, здабываць каштоўныя пароды, карысныя выкапні, мінералы. Капаць гліну. □ [Эдвард Лявэр] з самых малых год сваіх капаў жалезную руду. Чорны.

•••

Капаць магілу (яму) каму — рыхтаваць пагібель, тварыць зло каму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)