Verbum

анлайнавы слоўнік

навуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

1. Перадаваць каму-н. якія-н. веды, навыкі.

Н. грамаце.

Н. гуляць у шахматы.

2. Падбіваць на што-н. нядобрае (разм.).

Вуліца навучае лаянцы.

3. Даваць параду, наводзіць на розум (разм.).

Маці навучае дзяцей дабру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навуча́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навуча́ць несов.

1. учи́ть, обуча́ть;

2. (подговаривать) науча́ть, подуча́ть;

3. (давать совет) вразумля́ть, надоу́мливать;

1-3 см. навучы́ць ^1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да навучыць.

2. каго і без дап. Разм. Даваць настаўленні, настаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуча́ць, навучы́ць

1. léhren vt; unterríchten vt, áusbilden vt (чаму-н. in D); béibringen* vt (каго-н. D); ánlernen vt (на вытворчасці);

2. (падгаварыць) ánstiften vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

настаўля́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

Навучаць, наказваць, даваць парады, як трэба рабіць што-н.

Н. вучня.

|| наз. настаўле́нне, -я, н.

Бацькоўскае н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поуча́ть несов. павуча́ць, вучы́ць, навуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обуча́ть несов. навуча́ць, вучы́ць; абуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

науча́ть несов., уст., прост. навуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

educate [ˈedʒʊkeɪt] v. дава́ць адука́цыю, навуча́ць; выхо́ўваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)