sword

[sɔrd]

n.

меч мяча́ m., рапі́ра, шпа́га f., пала́ш -а́ m.

- be at sword’s points

- cross swords

- draw the sword

- the sword

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gladius ferit corpus, animos oratio

Меч раніць цела, а слова ‒ душу.

Меч поражает тело, а слово ‒ душу.

бел. Словам можна выратаваць чалавека, словам можна і забіць. Рынуў слаўцом, як пярцом. Куляй пацэліш у аднаго, двух, а трапным словам — у тысячу. Ад слова горш балюча, чым ад рук. Рана загаіцца, а ліхое слова ніколі.

рус. Слово не стрела, а пуще стрелы разит. Слово не обух, а от него люди гибнут. Недоброе слово больней огня жжёт. Рана от копья ‒ на теле, рана от речей ‒ в душе. Слово не чад, а глаза ест. Речь как меч: сечёт и правого и виноватого.

фр. Un coup de lange est pire qu’un coup de lance (Удар языком хуже, чем удар копьём).

англ. The tongue is not steel, yet it cuts (Язык не сталь, а режет).

нем. Wörter schneiden schärfer als Schwerter (Слова режут острее, чем мечи). Eine Zunge wie eine Zange (Язык ‒ как щипцы).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Пала́ш ’халодная зброя, падобная на шаблю, толькі з прамым і шырокім лязом, вострым з абодвух бакоў’ (ТСБМ). Ужо ст.-бел. палашъ (XVI ст.) < польск. pałasz (Булыка, Запазыч., 234). Крыніцай польск., таксама і ў інш. мовах (рус. пала́ш, ням. Pallasch) з’яўляецца венг. pallos, утворанае ад тур. palaмеч’ (Брукнер, 392; Фасмер, 3, 191).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́няць сов., в разн. знач. вы́нуть; (вытащить — ещё) извле́чь; удали́ть; (что-л. вставленное — ещё) вы́ставить; (что-л. застрявшее — ещё) вы́свободить; (из ножен — ещё) обнажи́ть;

в. суке́нку з ша́фы — вы́нуть пла́тье из шка́фа;

в. стрэ́мку — вы́нуть (извле́чь) зано́зу;

в. меч з но́жан — вы́нуть (извле́чь) меч из но́жен, обнажи́ть меч;

в. ра́му з акна́ — вы́нуть (вы́ставить) ра́му из окна́;

в. нагу́ са стрэ́мя — вы́нуть (вы́свободить) но́гу из стре́мени;

в. душу́ — вы́нуть (вы́мотать) ду́шу;

вы́мі ды палажы́ (пакладзі́) — вынь да поло́жь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Канча́ты ў фразе; калі ў віхар кінуць канчаты нуож… (Сержп., Прымхі). Параўн. ст.-бел. кончеръ (XVI ст.) ’меч з вузкім клінком’ (якое паводле Булыкі (Запаз., 170) паходзіць са ст.-польск. koncerz < чэш. koncir), укр. кінчак, рус. канчар, коннай ’тс’ < татар. kandżar, тур., крым.-татар. xandzär ’крывы кінжал’, ст.-чэш. končiiy ’востры’, koncir ’рапіра’ (Фасмер, 2, 316).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абтачы́ць, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. На такарным станку ці з дапамогай якіх‑н. інструментаў надаць чаму‑н. патрэбную форму. Абтачыць дэталь. // Зрабіць роўнай, гладкая паверхню чаго‑н., апрацаваўшы яе на тачыле, бруску і пад. / у перан. ужыв. Слова — меч. Абтачыць яго — асалода, — Во аднолькава трэба ўмець і мячом, і сяўнёй валодаць. Таўбін.

2. Абгрызці, аб’есці з усіх бакоў (пра грызуноў, насякомых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brand1 [brænd] n.

1. брэнд; гандлёвая ма́рка

2. гату́нак; я́касць;

Which brand of coffee do you prefer? Які гатунак кавы вам падабаецца больш?

3. асо́бны тып чаго́-н.

4. галаве́шка

5. кляймо́; таўро́

6.poet. меч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гладые́лус

(лац. gladiolus = невялікі меч)

клубнецыбульная травяністая расліна сям. касачовых з мечападобным лісцем і буйнымі кветкамі розных колераў у коласападобных суквеццях; пашырана ў Еўразіі, Афрыцы; дэкаратыўная; шпажнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

хвата́ться несов., прям., перен. хапа́цца, хвата́цца;

хвата́ться за́ голову хапа́цца за галаву́;

утопа́ющий и за соло́минку хвата́ется посл. калі́ то́пішся, і за бры́тву (меч) ухо́пішся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тыллё ‘лязо нажа’ (Касп.). Відаць, памылковы запіс, хутчэй — ‘тупая частка нажа’, параўн. тыльё (гл.), тылле́м — пра баранаванне перавернутай уверх зубамі бараной (пін., Сл. нар. мовы), дзе выступае форма Тв. скл. зборнага назоўніка ад тыл (гл.). Параўн. ід. tilek, tilik ‘заднік абутку’ (Астравух, Ідыш-бел. сл.), ст.-польск. tylec ‘кароткі меч, стылет’, якое Сяткоўскі (Studia, 181) выводзіць з чэш. týlec ‘тупы бок вострых прылад (нажа, сякеры)’. Гл. тыльё.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)