спрыт

(польск. spryt, ад фр. esprit)

1) дасканаласць, умельства;

2) фізічная лоўкасць, паваротлівасць; хуткасць у рухах;

3) абаротлівасць, уменне ўладжваць справы; здольнасць знаходзіць выхад з любога становішча.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

integrate

[ˈɪntəgreɪt]

v.t.

1) аб’ядно́ўваць ча́сткі ў цэ́лае

2) уво́дзіць інтэгра́цыю (ра́савую)

3) Math. інтэграва́ць, знахо́дзіць інтэгра́л

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тулі́цца

1. (гарнуцца да каго-н.) sich drücken, sich schmíegen, sich ánschmiegen (an A);

2. (знаходзіць прытулак) éine Únterkunft fínden*; únterkommen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bemäkeln

vt знахо́дзіць хі́бы (у чым-н.); асуджа́ць, ганьбава́ць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufdecken

vt

1) расчыня́ць, раскрыва́ць; (рапто́ўна) знахо́дзіць

2) накрыва́ць (на стол)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

carp

I [kɑ:rp]

v.i.

крытыкава́ць, знахо́дзіць недахо́пы, чапля́цца

II [kɑ:rp]

n., pl. carps or coll. carp

карп -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бярэ́знік, ‑у, м., зб.

1. Бярозавы лес, хмызняк. На тым баку [рэчкі] бялеў малады бярэзнік, напалову затоплены веснавой паводкаю. Грахоўскі. Ходзіць ён [казёл] па ельніку, Бродзіць па бярэзніку, — Ні капусты, ні салаты Не знаходзіць барадаты. Якімовіч.

2. толькі адз. Бярозавыя дровы, будаўнічы матэрыял з бярозы. Навазіць бярэзніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРАФЕ́МА

(ад грэч. graphē абрыс, контур),

мінімальная структурная адзінка пісьмовай мовы, якая адпавядае фанеме ў вуснай мове. Знаходзіць выражэнне ў літарах і выступае ў розных варыянтах у залежнасці ад стылю пісьма, месца ў слове або сказе. Гэтыя варыянты або літары (вялікія і радковыя, прамыя і курсіўныя) называюць алографамі адной і той жа графемы. Сістэма графемы пэўнага пісьменства ўтварае алфавіт гэтага пісьменства. Тэрмін «графема» ўведзены І.А.Бадуэнам дэ Куртэнэ ў 1912.

А.М.Булыка.

т. 5, с. 412

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Дзяньгу́б ’гультай, лодыр’ (Бяльк.). Трубачоў (Эт. сл., 5, 214) знаходзіць балг. слова денгу́ба ’чалавек, які дарма марнуе час’, ’марнаванне часу’ і параўноўвае яго з бел. лексемай. Ён лічыць, што, магчыма, быў прасл. фразеалагізм *dьnь gubiti, які звязвае бел. мову з паўд.-слав.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцяпа́ ’стэп’ (Янк. 1). Форма на ‑а знаходзіць адпаведнікі ў славен. stépa, серб.-харв. сте̏па ’тс’, апошнія разглядаюцца як запазычанні праз англ. і ням. Steppe, іт. steppa ’тс’ (Скок, 3, 333). Верагодна, самастойнае пераўтварэнне па тыпу назоўнікаў ж. р. Гл. стэп, сцеп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)