Здро́вя ’здароўе’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zdrowie (гл. здаровы, здравы); здровый вядома ўжо ст.-бел. (Булыка, Запазыч., 120; Булахаў, Прыметнік, 3, 80).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
твае́
1. мест. притяж., мн. твои́; см. твой;
2. в знач. сущ. (родные, близкие) твои́;
ці здаро́вы т.? — здоро́вы ли твои́?
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
крамя́ны
1. (пругкі, цвёрды) bíegsam; hart;
2. перан (пра чалавека) (моцны, здаровы) kräftig, gesúnd áussehend;
3. (свежы, ядраны) frisch, kérnig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
фі́тнэс
(англ. fitness)
здаровы лад жыцця, прыметамі якога з’яўляюцца фізічная актыўнасць, збалансаванае харчаванне, адмаўленне ад курэння і алкаголю, дастатковы сон.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
all-right
[ɔlˈraɪt]
adj.
1) сумле́нны, добрасумле́нны
2) ве́льмі до́бры
3) здаро́вы
I was ill, but I’m all right now — Я хварэ́ў, але цяпе́р ужо́ здаро́вы
4) задавальня́льны, зусі́м до́бры, прыма́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
рука́сты, ‑ая, ‑ае.
1. З вялікімі, доўгімі рукамі. Лёнік Бокуць — здаровы рукасты дзяцюк з ленаватымі соннымі вачыма. Быкаў. Вось стаіць .. [Віталь Шчупак] на міжпуцці — высокі, рукасты, са славутым сваім чубам над ілбом і пільна глядзіць уперад. Васілёнак.
2. Які любіць красці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няло́ўкасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць нялоўкага.
2. Пачуццё ніякаватасці, сораму; няёмкасць. Аграном глядзеў на.. [Язэпа] з той нялоўкасцю, з якой заўсёды здаровы глядзіць на хворага. Бядуля. Саханюк апусціў вочы, як бы пачуўшы нейкую нялоўкасць, а потым ускінуў іх на калегу. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўнакро́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 1 знач.), хворы ад лішку крыві.
2. Здаровы. Мельнік быў паўнакроўны мужчына гадоў сарака пяці. Гамолка. // перан. Насычаны, змястоўны, багаты на ўражанні, падзеі і пад. Усё вакол жыло паўнакроўным, шчаслівым жыццём. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шту́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Памянш.-ласк. да штука (у 2–4 знач.). — На, Сымоне, маеш штучку! Грай здаровы! — дзед сказаў. Колас. Вярталася.. жаданне — побач з сур’ёзнаю справай выкінуць нейкую штучку. Брыль.
•••
Тонкая штучка — хітрун, спрытнюга.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невреди́мость цэ́ласць, -ці ж.; непашко́джанасць, -ці ж.;
в це́лости и невреди́мости цэ́лы і непашко́джаны; (о людях) цэ́лы і здаро́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)