indefinite [ɪnˈdefɪnət] adj. няпэ́ўны, нявы́значаны;

the indefinite article ling. неазнача́льны арты́кль;

an indefinite pronoun ling. неазнача́льны займе́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

азнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны для азначэння, які можа быць азначаны, які мае ў сабе азначэнне каго‑, чаго‑н. Азначальная табліца сямействаў раслін.

2. Які з’яўляецца азначэннем (у 2 знач.). Азначальны сказ. Азначальны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Demonstratvpronomen

n -s, -pronomina указа́льны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bestzanzeigend

a

~es Fürwort — прынале́жны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Possessvum

n -s, -va прынале́жны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Indefintum

n -s, -ta неазнача́льны займе́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АЗНАЧЭННЕ ў граматыцы, даданы член сказа, які паясняе словы з прадметнымі значэннямі, называючы прыкмету прадмета (яго якасць, форму, памер, матэрыял, адносіны да інш. прадметаў і г.д.). У бел. мове азначэнні падзяляюцца на дапасаваныя (сінтаксічная сувязь — дапасаванне, сродкі выражэння — прыметнік, дзеепрыметнік, займеннік, лічэбнік: «зялёная ялінка», «бацькава парада», «неадасланае пісьмо», «нашы сябры», «трэці год») і недапасаваныя (сінтаксічная сувязь — прымыканне, сродкі выражэння — назоўнік ва ўскосных склонах часам з прыназоўнікам, займеннік, інфінітыў, прыслоўе, а таксама словазлучэнні розных тыпаў: «дом восем», «дарога бацькоў», «дзяўчынка з бантам», «яе клопат», «імкненне вучыцца», «паварот налева», «стары высокага росту»). Асобная форма азначэнняў — прыдатак.

А.Я.Міхневіч.

т. 1, с. 170

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чы́йсь

займеннік, няпэўны, безасабовы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чы́йсь чыя́сь чыё́сь чые́сь
Р. чыйго́сь чыё́йсь чыйго́сь чыі́хсь
Д. чыйму́сь чыё́йсь чыйму́сь чыі́мсь
В. чыйго́сь (адуш.)
чы́йсь (неадуш.)
чыю́сь чыё́сь чыі́хсь
чые́сь
Т. чыі́мсь чыё́йсь чыі́мсь чыі́місь
М. чыі́мсь чыё́йсь чыі́мсь чыі́хсь

Крыніцы: prym2009.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аніво́дзін

займеннік, адмоўны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аніво́дзін аніво́дная аніво́днае аніво́дныя
Р. аніво́днага аніво́днай
аніво́днае
аніво́днага аніво́дных
Д. аніво́днаму аніво́днай аніво́днаму аніво́дным
В. аніво́дзін (неадуш.)
аніво́днага (адуш.)
аніво́дную аніво́днае аніво́дныя
аніво́дных
Т. аніво́дным аніво́днай аніво́дным аніво́днымі
М. аніво́дным аніво́днай аніво́дным аніво́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́хны

займеннік, прыналежны, безасабовы

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. і́хны і́хная і́хнае і́хныя
Р. і́хнага і́хнай
і́хнае
і́хнага і́хных
Д. і́хнаму і́хнай і́хнаму і́хным
В. і́хны (неадуш.)
і́хнага (адуш.)
і́хную і́хнае і́хныя
Т. і́хным і́хнай
і́хнаю
і́хным і́хнымі
М. і́хным і́хнай і́хным і́хных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)