atrocious [əˈtrəʊʃəs] adj.

1. жу́дасны, страшэ́нны, жахлі́вы;

atrocious weather жахлі́вае надво́р’е;

She speaks English with an atrocious accent. Яна гаворыць па-англійску са страшэнным акцэнтам.

2. бязлі́тасны, лю́ты, жо́рсткі, зве́рскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Мярза́вы, мерза́ву, мерзе́ны ’агідны, дрэнны’ (ТС), мярзя́ва ’нягоднік, паганец’ (Ян.), укр. мерзе́нний, мерзосві́тний, рус. мерзкий, ст.-рус. мьрзъкъ, чэш., славац. mrzký, славен. mŕzək, серб.-харв. мр̏зак, макед. мрзешен, мрзешник, ст.-слав. мръзъкъ. Звязана з мёрзнуць, мароз (Фасмер, 2, 603), параўн. алб. mardhem ’дрыжу ад холаду’, marth ’мароз’. Параўн. аналагічна чэш. osiuditi ’выклікаць агіду’, ostuda ’сорам’ — рус. студить, ням. Schauder ’дрыготка’ і ’жах, агіда’. Супраць такіх паралелей выступае Махэк₂ (381) і звязвае чэш. mrzeti з ц.-слав. мръсьнъ ’гідкі, агідны, жудасны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

outrageous

[,aʊtˈreɪdʒəs]

adj.

1) жахлі́вы, жу́дасны; бессаро́мны, наха́бны; сканда́льны

outrageous behavior — бессаро́мна наха́бныя паво́дзіны (пры лю́дзях)

outrageous language — жахлі́вая мо́ва

2) абура́льны, кры́ўдны

outrageous injustice — абура́льная несправядлі́васьць

3) нястры́мны; шалёны, зло́сны, лю́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vicious [ˈvɪʃəs] adj.

1. злы, зло́сны; з’е́длівы (пра словы)

2. распу́сны, зага́нны;

a vicious person распу́снік

3. infml мо́цны, жу́дасны;

a vicious mood жахлі́вы настро́й;

a vicious headache мо́цны галаўны́ боль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

страшны, грозны, пагрозлівы, жахлівы, жудасны, жудкі, злавесны; страхотны (разм.); жуткі (абл.); пачварны (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

жу́дасна нареч.

1. жу́тко; ужа́сно, ужаса́юще;

ж. вы́е ве́цер — жу́тко (ужа́сно) во́ет ве́тер;

2. перен. чудо́вищно;

1, 2 см. жу́дасны;

3. в знач. безл. сказ. жу́тко; ужа́сно;

ж. нам ста́ла — жу́тко нам ста́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звяры́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да звера (у 1 знач.). Звярыныя сляды. Звярыны рык. □ А воўк, як бы насміхаецца з мяне, стаіць, пазірае, зачароўвае мяне сваім звярыным поглядам. Колас. // Такі, як у звера, уласцівы зверу. Твар яго быў жудасны: скрыўлены, зубы сціснутыя, у вачах — нейкія звярыныя іскры. Шамякін.

2. перан. Жорсткі, бязлітасны. Звярыная сутнасць фашызму. □ — Я добра ведаю, што да той пары, пакуль ты вырасцеш, не будзе на свеце звярынай улады багатых і ты шчасліва і спакойна пражывеш свой век. Самуйлёнак. // Надзвычай моцны. Звярыны страх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́церпець сов.

1. вы́терпеть, вы́нести;

в. жу́дасны боль — вы́терпеть жу́ткую боль;

в. мно́га паку́т — вы́терпеть (вы́нести) мно́го мук;

2. (сдержаться) стерпе́ть, утерпе́ть, вы́терпеть;

я ледзь ~пеў, пачу́ўшы гэ́та — я е́ле стерпе́л (утерпе́л, вы́терпел), услы́шав э́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кашма́р ’цяжкі, жудасны сон; прывід, здань’; ’што-н. жахлівае, цяжкае, агіднае’ (ТСБМ). Рус. кошмар, укр. кошмар. Запазычаная лексема (але няма ў Шанскага). Фасмер (2, 361) указвае на пэўную храналогію гэтага слова, адзначаючы, што яно сустракаецца ў Гогаля і іншых. Першакрыніцай з’яўляецца франц. cauchemar ’тс’, ад лац. calcāre ’сціскаць, выступаць вонкі’ і ст.-в.-ням. mara ’дыхавіца, кашмар’ (спасылка на Мацэнаўэра, LF, 8, 47). Больш складаную гісторыю і рэканструкцыю прапануе Слаўскі, 2, 543, які зыходзіць са ст.-франц. элементаў: франц. cauchemar складанае слова: са ст.-франц. caucher ’сціскаць’ (< лац. calcāre) і ст.-франц. mare ’кашмар’. Параўн. яшчэ Клюге, 454 (пад Mahr).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мроі, адз. л. мроя ’тое, што створана фантазіяй; мары, летуценні’ (ТСБМ), мройлівы ’жудасны’ (смарг., Сцяшк. Сл.), мроіцца ’сніцца’, ’здавацца’, мроіць ’марыць’, ’бачыць у прывідах’ (ТСБМ, Сцяшк.; Пасожжа, Крывіч, 5, 1923), мройна ’летуценна’ (Нар. Гом.). Укр. мрі́яти, мрі́ти ’здавацца’, ’марыць’, мрий ’змрочны’, мриво ’хмурнае надвор’е’, рус. мреять ’мільгацець’. Роднасныя да прасл. mьrěti (mьrějǫ) > паміра́ць, мара́ 1 (гл.). З’ява ‑oi̯‑ — дзеянне другаснага аблаўта oi паралельна з ě < ē (паводле рэгулярнага чаргавання ě/oi, напр., pěti — pojǫ, rějati — rojь) (Сольмсэн, Зб. Ягічу, 579; Міклашыч, 190; Фасмер, 2, 668; Варбот, Слав. и балк. языкозн. М., 1981, 52 і наст.). Сюды ж мра́іво, мрай (гл. Жучковіч, Местн. геогр. терм. в топоним. M., 1966, 22).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)