зурна́
(тур. zurna, ад перс. surna)
усходні народны духавы музычны інструмент тыпу габоя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кава́л
(тур. kaval)
духавы музычны інструмент тыпу флейты, распаўсюджаны ў Балгарыі, Югаславіі, Румыніі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
контрафаго́т
(іт. contrafagotto)
драўляны духавы музычны інструмент, які гучыць на актаву ніжэй фагота.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фаго́т, ‑а, М ‑гоце, м.
Драўляны духавы музычны інструмент тэнарова-басовага дыяпазону з канічным каналам і падвойнай трысцінкай. Здавалася, што ў старэнькім, неважнецкім на выгляд баяне схаваны цэлы аркестр, бо ў вагоне гучалі то разважлівы фагот, то далікатная флейта, а то сардэчная скрыпка. Васілёнак.
[Іт. fagotto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дуда́, -ы́, ДМ дудзе́, мн. ду́ды і (з ліч. 2, 3, 4) дуды́, дуд, ж.
Беларускі духавы народны музычны інструмент з дзвюх і больш трубак, устаўленых у скураны мяшок, які надзімаецца праз трубку.
Іграць на дудзе.
Араць — не ў дуду іграць (з нар.).
◊
Дзьмуць у сваю дуду (разм., неадабр.) — настойваць на сваім.
І дуды вобземлю (разм.) — аб канчатковай развязцы чаго-н.
|| прым. ду́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
та́рагата
(венг. tàrogató)
1) венгерскі духавы музычны інструмент тыпу габоя з падвойнай трысцінкай (прыстасаваннем для гуказдабывання), роднасны зурне;
2) венгерскі духавы музычны інструмент тыпу сучаснага кларнета, але з канічным каналам ствала; выйшаў з ужытку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
карне́т2
(фр. cornet, ад іт. cometto)
духавы медны музычны інструмент у выглядзе ражка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
о́жрагіс
(літ. óžragis = казіны рог)
старадаўні літоўскі духавы музычны інструмент, зроблены з казінага рога.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фаго́т
(іт. fagotto)
драўляны духавы язычковы музычны інструмент з канічным каналам і двайной трысцінкай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
флу́ер
(рум. fluier)
духавы музычны інструмент тыпу флейты, пашыраны ў Малдове і балканскіх краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)